คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 242

เธอจ้องมองพ่อของเธออย่างแน่วแน่ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

หลังจากที่เธอหันหลังกลับ หยดน้ำตาไหลลงมาอาบแก้มพ่อของเธอ ภายในห้องเงียบสงัดไม่มีเสียงอื่นใดนอกจากเสียงของเครื่องวัดคลื่นหัวใจที่ยังคงทำงานต่อไป

ทัง โรลชูว เดินทางออกจากโรงพยาบาลและตรงไปยัง ทัง กรุ๊ป ทันที

เมื่อเข้ามาถึง แผนกต้อนรับส่วนหน้า เธอถูกห้ามไว้

“คุณคะ คุณได้นัดไว้หรือเปล่าคะ?”

นับตั้งแต่ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและพ่อย่ำแย่ลง เธอก็แทบจะไม่ได้มาที่ ทัง กรุ๊ป อีกเลย ไม่แปลกที่จะไม่มีใครจำเธอได้

“ฉันไม่ได้นัดไว้” ทัง โรลชูว ตอบกลับอย่างซื่อตรง

“ถ้าอย่างนั้นเราคงไม่สามารถให้คุณเข้าไปได้” สาวสวยที่ทำงานเป็นแผนกต้อนรับส่วนหน้ายิ้มให้เธออย่างสุภาพ

ทัง โรลชูว เลิกคิ้วสูง “ฉันเป็นลูกสาวของท่านประธานทัง ชื่อ ทัง โรลชูว”

เธอยื่นบัตรประชาชนให้พนักงานดูพนักงานสาวสวยถึงกับตะลึงไปชั่วขณะก็จะตอบอย่างนุ่มนวลว่า “ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ค่ะ แม้ว่าคุณจะเป็นลูกสาวของท่านประธานแต่คุณก็ไม่สามารถเข้าไปได้ถ้าไม่ได้นัดไว้ค่ะ”

“เธอเริ่มทำงานที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ทัง โรลชูว ถามขึ้น

หญิงสาวชะงักไปเล็กน้อย “ช่วงครึ่งปีหลังของปีที่แล้วค่ะ”

นั่นเป็นช่วงที่พ่อของเธอยังคงบริหารอยู่

ทัง โรลชูว ยิ้มให้กับหญิงสาว “ฉันภูมิใจกับพ่อของฉันจริง ๆ ที่มีพนักงานมืออาชีพเช่นนี้”

หญิงสาวส่งยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้ แต่ครั้งนี้มันคือรอยยิ้มที่จริงใจ

“คุณเป็นลูกสาวของท่านประธานจริง ๆ เหรอคะ?” หญิงสาวถามอย่างสงสัย

จากความเข้าใจของเธอพวกเด็ก ๆ ที่มาจากครอบครัวร่ำรวยมักจะหยิ่งยโสและวางท่าใหญ่โต

พวกเขาไม่ค่อยจะวางตัวเป็นมิตรเช่นนี้