คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 246

เธอยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นสักพักก่อนที่จะกลับห้องของเธอ

ภายในห้องเงียบสงัด ผ้าม่านปิดแน่น ไฟในห้องสลัวมีเพียงโคมไฟที่อยู่บนผนังเท่านั้นที่ให้แสงสว่าง

ลู ชินจิน ค่อย ๆ เปิดประตูและเดินเข้าไปในห้อง สายตาของเขาจับจ้องไปยังก้อนบางอย่างบนเตียง ดวงตาของเต็มไปด้วยความอารมณ์หลากหลายลุ่มลึกยิ่งกว่าทะเลสาบแต่ไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมา

บางสิ่งในหัวใจเขากระตุกเมื่อเขาก้มลงบรรจงจูบที่หน้าผากของเธอ

ขนตา ทัง โรลชูว สั่นไหวขณะที่เธอกุมผ้าห่มของเธอแน่น เธอรับรู้ได้ถึงสัมผัสอันอ่อนโยนบนไปหน้าของเธอ

เธอกังวลว่าเขาจะจับได้ว่าเธอแกล้งนอนหลับ

โชคดีที่เขาไม่รู้และผละออกไปหลังจากไม่นาน

เธอแอบถอนหายใจอย่างโล่งใจก่อนที่เขาจะทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ

เขาไม่ได้กอดเธอ บางทีเขาอาจจะกลัวว่าจะทำให้เธอตื่น

เธอกำผ้าปูเตียงแน่นก่อนที่จะปล่อยมัน กำและปล่อยกำและปล่อยอยู่อย่างนั้น

ทำอยู่สักพัก เธอสูดลมหายใจเข้าลึก หมุนตัวกลับไปหาเขา และวางหัวของเธอลงบนตัวเขา

ลู ชินจิน ตกตะลึงไปสักพักก่อนที่จะอมยิ้มออกมา

เขากอดเธอแน่น “ทำไมคุณยังไม่นอนอีกล่ะ?”

“ฉันนอนไม่หลับ” เธอตอบกลับเสียงเศร้าบนหน้าอกของเขา

“ทำไมล่ะ?”

ถามกลับอย่างอ่อนโยน

ทัง โรลชูว รู้สึกเจ็บปวดขณะที่เธอกุมมือเขาแน่น

“ชินจิน” เธอเรียกชื่อเขา

“หืม”

“ฉันได้ยินทุกอย่าง”

เขานิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะเอ่ยปากขึ้นมา “คุณไม่มีความสุขงั้นเหรอ?”

เธอสั่นหัว “เปล่าค่ะ”

เธอเงียบไปสักพักก่อนจะพูดต่อ “ทัง กรุ๊ป ถูกสร้างขึ้นมาจากความพยายามของพ่อฉัน และฉันจะไม่มีทางยอมให้มันตกไปเป็นของคนอื่น ถึงแม้พ่อของฉันจะฟื้นหรือไม่ฟื้นขึ้นมาก็ตาม ฉันจะปกป้องมันในนามของ…”

“คุณหมายความว่ายังไง?”