คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 260

"อันยี!" ทัง โรลชูว และ เสี่ยวเซียว ร้องด้วยเสียงตกใจอย่างพร้อมกัน

ซอง อันยี เห็นว่าพื้นใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอจึงหลับตาลง เธอได้แต่คิดว่าหน้าของเธอกำลังจะกระแทกพื้นอยู่แล้ว มีคนมาโอบเธอไว้ เขาคว้าเธอให้ไปอยู่ในอ้อมกอดของเขา

เธอได้กลิ่นน้ำหอมกลิ่นที่ดูสะอาดเหมือนผู้ดี หลังจากเผชิญหน้ากับความตายอย่างหวุดหวิด เธอก็ลืมตาขึ้นช้า ๆ เธอสบตาเข้ากับสายตาเย็นชาของคน ๆ หนึ่ง

ในขณะนั้นเธอกำลังช็อค เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคน ๆ พยุงเธอให้ยืนได้แล้ว เธอเรียกสติตัวเองกลับมา เมื่อเธอได้ยินเสียงของ เสี่ยวเซียว

"ขอบคุณ ที่ช่วยอันยีไว้นะ"

แม้ว่านั่นจะเป็นคำขอบคุณ แต่ เสี่ยวเซียว ก็พูดโดยไม่มีท่าทีอ่อนน้อม

นั่นเป็นเพราะคนที่ช่วยอันยีเป็นคนเดียวกับที่แย่งโทรศัพท์ของเธอไป

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาอันยีก็คงจะไม่หกล้มอย่างนั้น แต่พวกเธอเป็นผู้หญิงที่มีนิสัยดี และเหตุการณ์ทั้งสองอันนั้นแตกต่างกัน พวกเขาแยกแยะได้ ถ้าเขาช่วยเธอไม่ทันเวลาหน้าของอันยีคงแทบจะมีแต่รอยช้ำน่ารังเกียจ

ชายคนนั้นส่งโทรศัพท์คืนให้ ซอง อันยี "ผมรู้ตัวเองดีว่ากำลังทำอะไรอยู่ ถ้าผมทำให้คุณไม่พอใจ โปรดยกโทษให้ผมด้วย"

เสียงของชายคนนั้นชัดเจนและเย็นชา มันทุ้มละมุนและน่าฟังเป็นอย่างมาก

ซอง อันยี ก้มหน้า สายตาของเธอก็จ้องมองไปที่โทรศัพท์ในมือของเขา เล็บของเขาสั้นและสะอาด มือของเขาสวยมาก

สายตาของเธอค่อย ๆ เลื่อนขึ้นจากมือของเขาและหยุดที่ใบหน้าของเขา สันกรามของเขาคมชัดมาก นี่ก็ถือว่าหน้าตาหล่อใช้ได้

ชายคนนั้นยิ้มให้พวกเธอเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไปในห้องส่วนตัว

ซอง อันยี หันมองตามเขาไป เขาที่กำลังจะปิดประตูก็เงยหน้าขึ้นโดยบังเอิญ ทำให้พวกเขาทั้งสองคนกำลังจ้องตากัน

ทั้งคู่จ้องหน้ากันอย่างเงียบงัน จนกระทั่งประตูปิดลง