คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 288

ทัง โรลชูว ยิ้มออกมาอย่างเหนื่อยใจ และอุทานออกมา “ช่างเป็นคู่ปรับที่น่ารักจริง ๆ”

ภายในห้องตลบอบอวลไปด้วยกล่นหอมของอาหาร ทัง โรลชูว ท้องร้องอีกครั้ง เธอมองไปยังคู่ปรับที่ยังคงไล่กันอย่างเอาเป็นเอาตาย เธอจึงกระโดดโลดเต้นไปยังห้องครัว

ลู ชินจิน ยังคงง่วนอยู่กับการทำอาหาร เขากำลังทำซอสสำหรับกุ้งซอสมะเขือเทศ ในขณะที่จับตาดูปลาย่างในกระทะไปด้วย

“กลิ่นหอมมากเลย” ทัง โรลชูว เดินเข้าไปหาเขา พร้อมกับสูดกลิ่นอาหาร ยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน

เขายิ้มตอบอย่างนุ่มนวล “คุณหิวหรือยัง?”

“ไม่ค่อยเท่าไหร่ค่ะ” ทัง โรลชูว หยิบผ้ากันเปื้อนที่แขวนอยู่ผนังมาใส่ “ให้ฉันช่วยคุณนะ”

ลู ชินจิน ไม่ได้ปฏิเสธแต่กลับออกคำสั่ง “งั้นช่วยล้างดอกหอมแล้วก็หั่นละกันนะ”

“ค่ะ ท่าน!” ทัง โรลชูว ทำวันทยาหัตถ์ใส่เขาอย่างล้อเลียน

ลู ชินจิน ยิ้มขำ จ้องมองไปยังนัยน์ตาดำขลับเปล่งประกายราวกับดวงดาวบนฟากฟ้าของเธอ

ทัง โรลชูว ชะงักนิ่งไปกับความดูดีของเขา จนกระทั่งเสียงพูดด้วยความโกรธของ เสี่ยวเซียว ที่ดังอยู่นอกห้องครัวปลุกเธอให้ตื่นจากภวังค์ เธอจ้องเข้าไปยังนัยน์ตาดำของเขา ก่อนจะรีบหลบออกมา

“ฉันจะไปล้างดอกหอมแล้ว” หยิบดอกหอม เธอเดินเงอะ ๆ งะ ๆ ไปที่อ่างล้างจาน

ลู ชินจิน ชอบใจในความเขินอายของเธอ มันช่างน่ารักเสียจริง ถ้าไม่ใช่เพราะเขากำลังทำอาหารอยู่ละก็ เขาคงจะกอดเธอแน่นและจูบเธอแล้ว

เธอรับรู้ถึงสายตาที่จ้องมาทางเธออย่างร้อนแรง ทัง โรงชูว รู้สึกประหม่าจนเผลอทำดอกหอมแตกออกเป็นสองท่อน

ทัง โรลชูว ถึงกับพูดไม่ออก

เมื่อพวกเขารู้ว่าอาหารเรียบร้อยแล้ว ผู้ใหญ่ในร่างเด็กทั้งสองยุติความบาดหมางชั่วคราว และรีบรุดมาที่ห้องอาหาร

“กลิ่นหอมสุด ๆ!” หยิง เสี่ยวเซียว อุทานออกมา เมื่อเธอเห็นอาหารบนโต๊ะ ดวงตาของเธอเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น “น่าทานทุกอย่างเลย”

ระหว่างที่พูดก็ใช้ตะเกียบหยิบกุ้งขึ้นมา แต่เธอก็โดนหยุดไว้ด้วยตะเกียบอีกคู่