รู้สึกกลัวหรือรู้สึกหวาดหวั่น
ที่คฤหาสน์ตระกูลจี บรรยากาศอึดอัดภายในห้อง ปกคลุมการมีตัวตนอยู่ของทุกคน
“ยินเฟง ฉันโน้มน้าว บอร์ดบริหาร เออาร์ให้ช่วยตระกูลจีให้ผ่านพ้นวิกฤติมาก่อน ทั้งยังเข้าไปที่ข่าวบันเทิงไทม์เพื่อช่วยนายจัดการกับ ทัง โรลชูว แต่ดูเหมือนว่าฉันจะกลับไปที่นั่นไม่ได้อีกแล้ว”
ซู เทียนอ้าย ขวัญเสียเมื่อพูดถึงชื่อ ทัง โรลชูว
“เธอเข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้แล้ว เธอจะทิ้งพวกเราไว้ข้างหลังไม่ได้หรอกนะ ฉันและตระกูลจีจะอยู่ต่อไปได้ยังไง?” จี ยินเฟง ไม่คาดคิดมาก่อนว่าเธอจะโยนความผิดให้ตระกูลจี และหนีเอาตัวรอดไป เขาจ้องเธอด้วยความไม่พอใจและเกลียดชัง
“แน่นอน มันไม่ถูกต้อง แต่ในเมื่อเราลงเรือลำเดียวกันแล้ว ถ้าเธออยากจะออกจากเรือ เธอก็ไม่ควรจะโทษฉัน ถ้าฉันตัดสินใจที่จะทำลายมัน” กู โรลโรล เสริม พร้อมข่มขู่เธอ
“เธอ…” ซู เทียนอ้าย จ้องพวกเขาด้วยความโกรธเป็นฟื้นเป็นไฟ
ภายในครอบครัวเริ่มมีข้อขัดแย้งอันไม่น่ายินดีจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
คนที่มีเหตุผลย่อมต้องเห็นแก่ผลประโยชน์ส่วนตัวไว้ก่อนอยู่แล้ว! ซู เทียนอ้าย ไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ดูเหมือนเธอจะถอนตัวออกจากเรื่องนี้ไม่ได้แล้ว
“หลังจากที่ได้เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นกับ ฉิน มันนี และ หลิน ไห่ เธอยังอยากจะยุ่งกับ ทัง โรลชูว อีกงั้นเหรอ?” เมื่อ ซู เทียนอ้าย นึกย้อนไปถึงผลลัพธ์อันน่าสยดสยองที่ หลิน ไห่ ได้รับ เธอก็พลันรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมา เธอตัวสั่นอย่างไม่อาจควบคุมได้
ใช่ เธอกลัว เธอกลัวว่าเธอจะต้องพบจุดจบอันน่าอนาถอย่าง หลิน ไห่
จี ยินเฟง และ กู โรลโรล ตัวแข็งทื่อไปด้วยความกลัวเช่นกัน อย่างไรก็ตาม พวกเขาเชื่อว่าพวกเขาก็ยังต้องอยู่อย่างหวาดกลัวแบบนี้ต่อไป จนกว่าพวกเขาจะกำจัด ทัง โรลชูว ได้
“ทัง โรลชูว เป็นเหมือนระเบิดเวลาที่พร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อ มันจะทำลายทั้งคุณและฉัน ทางที่ดีที่สุดก็คือเราต้องเปลี่ยนมันให้เป็นระเบิดที่ใช้การไม่ได้” แววตาอันเหยือกเย็นและชั่วร้ายของเขาเปล่งประกาย จี ยินเฟง พูดออกมาราวกับปีศาจร้าย
“พวกเธอจะทำยังไง?” ซู เทียนอ้าย ถาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม