“คุณอยากพาฉันไปที่นั่นจริง ๆ เหรอ?”
ซอง อันยี ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะใจดีเช่นนี้ เธอจ้องมองเขาอย่างเคลือบแครงใจ “มีเงื่อนไขอะไรอะไรหรือเปล่า?”
เงื่อนไขงั้นเหรอ? นี่เขาเป็นคนยังไงในสายตาเธอ?
เซิน โมเฟย โกรธมากถึงขั้นหัวเราะออกมา ก่อนจะพูดอย่างตั้งใจ “มีสิ ถ้าคุณสัญญาว่าจะเป็นแฟนของผม ผมจะพาคุณไปที่นั่น”
นั่นไงล่ะ!
เขาจะใจดีขึ้นมาเฉย ๆ ทำไมกัน?
ซอง อันยี รู้สึกรำคาญ เธอทำเสียงฮึดฮัดก่อนจะพูดขึ้นมา “ฝันไปเถอะย่ะ คนเฮงซวย!”
เธอหมุนตัวกลับและเดินออกไป
บ้างั้นเหรอ? เซิน โมเฟย ขมวดคิ้ว นี่เขากลายเป็นคนเฮงซวยไปตั้งแต่เมื่อไหร่?
เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะเดินออกไป เขารีบลุกขึ้นและวิ่งไล่ตามเธอไป
ซอง อันยี กำลังเอื้อมแขนไปเปิดประตู จู่ ๆ ก็มีมือยื่นมาจากทางด้านหลังวางลงบนมือของเธอที่อยู่บนกลอนประตู หยุดความเคลื่อนไหวของเธอไว้
“คุณเรียกใครว่า คนเฮงซวย?”
เสียงต่ำของเขาเจือด้วยความโกรธ
เธอกัดปากของเธอแต่ไม่ได้ตอบอะไรออกไป
ความเงียบของเธอทำให้เขาเบิกตากว้าง ลำแสงอันตรายพุ่งออกมาจากดวงตาคู่นั้น เขาคว้ามือเธอและดึงอย่างแรง
ซอง อันยี รู้สึกราวกับว่าโลกของเธอหมุนเคว้ง กว่าจะรู้ตัวอีกทีเธอก็โดนเขาแนบเข้ากับประตูแล้ว
เธอยืนพิงแนบแน่นเข้ากับประตู เมื่อเงยหน้าขึ้นก็ได้พบกับสายตาเข้มที่ลึกล้ำราวกับทะเลสาปลึก หัวใจของเธอเจ็บจี๊ดขึ้นมาราวกับว่ามีใครบางคนบีบเค้นมัน
“ซอง อันยี ผมขอถามอีกครั้ง ใครคือ คนเฮงซวย?”
เขาจ้องลึกเข้าไปที่ดวงตาของเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม