คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 344

ประคองแก้วไวน์ผลไม้ในมือ ซอง อันยี ยืนเงียบ ๆ อยู่ในมุมหนึ่ง ดวงตาที่ถูกตบแต่งอย่างโฉบเฉี่ยวด้วยอายโชว์โดว์ จ้องไปยังร่างสูงโปร่งที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเธอนะ

เธอสงสัยว่าอะไรกันที่ทำให้เขาระเบิดเสียงหัวเราะลั่นขนาดนั้น

เสียงหัวเราะคิกคักลอดผ่านริมฝีปากแดงระเรื่อของเธอ ระหว่างทางมาที่นี่ เขาบ่นมาตลอดทางว่าเขายอมมาก็เพราะพี่สะใภ้ของเขาขอให้เขามาเป็นเพื่อนเธอ

อย่างไรก็ตาม เขาดูเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคนเมื่อเขามาถึงในงาน

เขาทิ้งเธอไว้คนเดียว เดินไปทั่วงาน ยุ่งอยู่กับการดื่มและพูดคุยไปเรื่อยราวกับหนุ่มสังคม

ซอง อันยี ดื่มไวน์ผลไม้ในแก้วรวดเดียวด้วยความโกรธ

“อืม หวาน อร่อย”

เธอมองหาพนักงานเสิร์ฟไปรอบ ๆ เพื่อขอเครื่องดื่มเพิ่ม ทันใดนั้นสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่ร่างคุณตา

เธอหยุดมองหาพนักงานเสิร์ฟ และวิ่งไปหาร่างคุ้นตานั้น

แต่ด้วยความที่มีผู้คนมากมายอยู่ภายในห้องจัดเลี้ยงเพียงแค่พริบตาเดียวเธอก็คลาดกับคน ๆ นั้น

หายใจหอบ เธอยังคงมองหาคน ๆ นั้นท่ามกลางฝูงชน

จู่ ๆ ก็มีคนมาแตะที่ไหล่เธอ เธอหันหลังกลับไปก็พบกับดวงตาใสซื่อบริสุทธิ์คู่หนึ่ง

“คุณกำลังมองหาใครอยู่หรือเปล่าคะ?” เธอคนนั้นถามพร้อมกับส่งยิ้มสดใส

เธอหยุดชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะส่ายหน้า “เปล่าค่ะ ฉันกำลังมองหาห้องน้ำ”

มองไปรอบ ๆ ถ้ายิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “ที่นี่ใหญ่มากเสียจนฉันหาทางไปห้องน้ำไม่เจอ คุณพอจะทราบไหมคะ?”

เด็กสาวพยักหน้า “ฉันรู้ค่ะ ฉันจะพาคุณไปเอง”

ซอง อันยี ไม่ได้ปฏิเสธความช่วยเหลือ และพูดตอบไป “ขอบคุณมากค่ะ ขอโทษที่ต้องรบกวนคุณ”