คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 345

หลังจากออกมาจากห้องน้ำ ซอง อันยี สำรวจห้องประชุมจัดเลี้ยง จึงได้รู้ว่าตอนนี้ทุกคนไปรวมตัวกันอยู่ที่หน้าเวที

การประกาศผลรางวัลได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

นั่นเป็นส่วนสำคัญของงานเทศกาล ทังไห่ เอนเตอร์เทนเมนท์ งานประกาศรางวัลประจำปี

ใกล้กับเวที โต๊ะกลมใหญ่ 10 ตัว ถูกจัดวางเรียงอยู่ด้านหน้าด้วยผ้าปูโต๊ะสีครีม แจกันดอกไม้สด อาหารว่างและอาหารคาวหวานต่าง ๆ ที่ถูกจัดแต่งไว้อย่างดี

เมื่อเห็นว่าทุกคนนั่งลงกันหมดแล้ว ซอง อันยี ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างอึดอัดไม่รู้จะทำอย่างไรดี เธอไม่รู้ว่าเธอจะต้องนั่งฝั่งไหน หรือต้องนั่งตรงไหน

เธอมองไปรอบ ๆ เพื่อหา เซิน โมเฟย แม้เธอจะตั้งใจมองหาเขาแค่ไหนแต่ด้วยความที่มีผู้ร่วมงานเยอะมาก ทำให้เธอหาเขาไม่พบ

เธอทำอะไรไม่ได้ จึงได้แต่ห่อไหล่ด้วยความผิดหวัง อย่างน้อยเธอก็ช่วยเติมเต็มสิ่งที่ ชูวชูว ขอให้เธอทำได้แล้ว ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรที่เธอจะต้องร่วมงานเลี้ยงต่อไป

ดังนั้นเธอจึงจ้องมองเวทีอีกครั้ง ก่อนจะหมุนตัวเดินออกมา

แต่เพียงแค่เดินออกมาไม่กี่ก้าว ก็มีใครบางคนขวาข้อมือเธอไว้ทำให้เธอต้องหยุดเดิน

“ซอง อันยี จะกลับแล้วหรอ?”

เสียงต่ำลุ่มลึกดังมาจากข้างหลังเธอ เธอสามารถบอกได้ว่าเขากำลังพยายามข่มความโกรธอยู่ในเสียงนั้น

ซอง อันยี หมุนตัวกลับมา และเจอเขากับใบหน้าที่กำลังโมโห เธอยิ้มเยาะ “ดูเหมือนว่าคุณ เซิน จะยังจำฉันได้อยู่สินะคะ”

เซิน โมเฟย จ้องเขม็งไปที่ใบหน้าสวยของเธอ เพื่อที่จะมาร่วมงานเทศกาล เธอจึงจำเป็นต้องแต่งหน้าแต่งตัวมันยิ่งทำให้เธอดูดีมากขึ้นไปอีก เธอดูเปล่งประกาย

ผมยาวสวยของเธอรวบขึ้นสูง เผยให้เห็นช่วงไหล่และลำคอระหงของเธอ เธอสวมชุดเดรสสีดำเปิดไหล่ อวดร่างสวยของเธอ

เธอช่างดูสวยเป็นพิเศษในคืนนี้

แววตาแห่งความปราถนาพาดผ่านเข้ามาในดวงตาของเขา

สายตาของเขาร้อนแรง ทำให้ ซอง อันยี รู้สึก เขินอาย เธอลนลานพยามดึงข้อมือของเธอออกจากเขา