คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 399

จนกระทั่งทานอาหารเย็นเสร็จ ทัง โรลชูว ไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ

แม้แต่ตอนที่ ลู เซียวเหยา พูดกับเธอ เธอก็แทบจะไม่พูดตอบเขาเป็นคำ ๆ เธอมีท่าทีเย็นชาและไม่สนใจเขา

ในตอนแรก ลู เซียวเหยา ก็แปลกใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ก่อนจะนึกขึ้นได้เมื่อเวลาผ่านไปสักพักว่าเขาทำผิดไป

ตอนที่เขาล้อเลียนพี่ใหญ่ของเขาโดยการพูดว่า พี่ใหญ่กินแค่ลิปสติกก็พอ พี่สะใภ้ของเขาก็เงียบไปเลยหลังจากนั้น

“นี่เธออาย หรือว่าโกรธกันนะ?”

ในขณะที่เขาพูดเขาก็แอบจ้องไปที่ เธอยังคงสงบนิ่ง ไร้ซึ่งความรู้สึก

“เซียวเหยา” ลู ชินจิน เรียกชื่อเขา

เมื่อได้ยินเสียงเรียก ลู เซียวเหยา ช้อนตาขึ้นมองเขา อย่างสงสัย

พี่ใหญ่ของเขาจ้องลึกเข้ามาถึงจิตวิญญาณของเขา ก่อนจะเปิดปากพูดขึ้น “คุณพ่อขอให้นายไปนัดบอดวันมะรืนนี้ เวลา 10 โมงเช้า สถานที่ก็คือ ซี กาแล็กซี อย่าลืมไปให้ตรงเวลาล่ะ ถ้าไม่อย่างนั้น...”

เขาตั้งใจที่จะไม่พูดให้จบประโยคแต่ ลู เซียวเหยา ก็ทราบได้จากสายตาที่จ้องเขม็งมาที่เขาว่า หากเขาไม่ไปนัดบอดตัวเขาเองจะต้องพบเจอกับอะไร

อย่างไรก็ตาม…

“นัดบอดไม่ใช่แนวทางของ ผมมันน่าเบื่อมาก การออกเดทสุดโรแมนติกต่างหากถึงจะเป็นตัวผม” ลู เซียวเหยา ปฏิเสธการนัดบอดนี้อย่างตรงไปตรงมา

ในขณะที่ ทัง โรลชูว นั่งกินข้าวอย่างเงียบ ๆ คิ้วของเธอก็เลิกขึ้นเมื่อได้ยินว่า ลู เซียวเหยา จะไปนัดบอด เธอโทษพ่อของ ชินจิน ที่ยังหัวโบราณ บังคับให้เหล่าลูกชายไปนัดบอด นอกจากชิจินแล้ว เซียวเหยา ก็ไม่สามารถรอดพ้นจากขนบธรรมเนียมอันหล้าหลังนี้ไปได้

“ถ้าอย่างนั้นนายก็ไปพูดกับคุณพ่อเองแล้วกัน ไม่จำเป็นต้องมาบอกฉัน ฉันก็แค่มาถ่ายทอดคำพูดของเขาให้ฟังเท่านั้น” ชินจิน รับถอนตัวออกมาจากหัวข้อสนทนานี้

แต่ เซียวเหยา รู้ดีว่าเขาหมายความว่าอย่างนั้นจริง และเป็นสิ่งที่เขาเพิ่งจะตัดสินใจตอนนั้น พี่ชายของเขาไม่เคยเอาคำพูดของพ่อมาปิดบังความตั้งใจของตัวเอง

แต่เพื่ออะไรล่ะ?