คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 446

หยิง เสี่ยวเซียว เม้มปาก “เธอทำเหมือนกับว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธออย่างนั้นแหละถ้า เซิน โมเฟย ไม่อยู่ที่นั่น เธอยังมีพวกเราไม่ใช่เหรอ?”

“ทำไม? เธออิจฉางั้นเหรอ?” ทัง โรลชูว พูดหยอกล้อพร้อมกับยิ้มออกมา

“ใครอิจฉากัน?” หยิง เสี่ยวเซียว จ้องเธออย่างโกรธเคือง

ทัง โรลชูว ยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร เธอยิ้มอย่างมีความหมายออกมา

“ก็ได้ ก็ได้ ใช่ฉันอิจฉา “ความมหมายของฉันก็คือ อันยี ปิดบังเรื่องทุกอย่างจากฉันมาตลอด แล้วอยู่ ๆ ก็เริ่มออกเดทกับโมเฟย และตอนนี้ก็ยังเต็มใจที่จะให้เขาช่วยเธออีก ฉันไม่พอใจกับเรื่องนี้เลยนะ”

เธอพูดเรื่องจริง เมื่อนึกไปถึงมิตรภาพความเป็นเพื่อนระหว่างเธอกับ อันยี เทียบไม่ได้เลยกับความสัมพันธ์ของเธอกับ เซิน โทเฟย คนที่เธอเพิ่งจะเริ่มศึกษาดูใจ ยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิด

ทัง โรลชูว ส่ายหน้าก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเหนื่อยใจ “เธอ…”

“ฉันทำไมเหรอ?”

“เปล่าหรอก” ทัง โรลชูว ยิ้มและไม่ได้พูดอะไรอีก

หยิง เสี่ยวเซียว รู้สึกไม่สบายใจ ผลักจานข้าวของเธอออกไปด้านข้างอย่างหงุดหงิด “ฉันไม่อยากกินอีกแล้ว นี่มันแย่มากเลย” ก่อนจะหยิบเครื่องดื่มของเธอขึ้นมายกดื่มเข้าไปอึกใหญ่

เมื่อเห็นดังนั้น ทัง โรลชูว เลิกคิ้วบางของเธอขึ้น “ทำไมเธอถึงทำตัวเป็นเด็กแบบนี้นะ?”

“ฉันก็จะหาแฟนให้ได้เหมือนกัน” หยิง เสี่ยวเซียว กระแทกขวดเครื่องดื่มลงบนโต๊ะอย่างแรง

“เธอแน่ใจเหรอ?” ทัง โรลชูว จ้องไปที่เธอด้วยความสงสัย

หยิง เสี่ยวเซียว เชิดคางขึ้นอย่างอวดดี “แน่นอนสิ เธอมีสามี อันยีมีแฟน ครั้งหน้าเวลาพวกเราออกไปเที่ยวกัน พวกเธอก็จะอยู่กันเป็นคู่ ๆ ส่วนฉันก็จะตัวคนเดียว ฉันก็จะรู้สึกถูกแบ่งแยก”

คำพูดนี้รู้สึกคลับคล้ายคลับคลาเหมือนเธอเคยพูดมาก่อน

เธอยังจำได้ถึงคำที่อันยีตอบกลับเธอมา