คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 473

ในขณะที่เธอหลับ กู โรลโรล ได้ยินเสียงแม่ของเธอหวีดร้อง เธอกระเด้งตัวขึ้นจากเตียงนอน

เธอมองไปรอบ ๆ ห้องที่ยังคงมืดสนิท และคิดว่าเธอคงฝันไป

ก่อนจะได้ยินเสียงของแม่เธอร้องกรี๊ดขึ้นมาอีกครั้ง

ไม่ทันได้คิดอะไรมาก เธอลงจากเตียงและรีบวิ่งออกไปด้านนอกทันที

มองลงมาจากบันได เธอเห็นผู้มาเยือนสองคนยืนอยู่ที่ห้องนั่งเล่น

สีหน้าเปลี่ยนไปในทันทีขณะที่เธอวิ่งลงบันไดไป ตะโกนถาม “ทัง โรลชูว เธอมาทำอะไรที่นี่?”

ทัง โรลชูว หันหลังกลับไปเห็น กู โรลโรล ที่กำลังวิ่งลงมาด้วยสีหน้าตื่น คิ้วของเธอเลิกขึ้นก่อนจะคิดในใจว่ามันจะดีกว่าถ้าทุกคนมาอยู่รอบ ๆ

“นี่มันบ้านของฉัน ฉันจะมาหรือจะไปตอนไหนก็ได้ ฉันจำเป็นต้องบอกเธอด้วยหรอว่าฉันจะมาที่นี่?” ทัง โรลชูว ยิ้มออกมาเล็กน้อย แต่แววตาของเธอนั้นราวกับจะฆ่าคนได้

กู โรลโรล เดินเข้ามาใกล้ ก่อนจะเห็นว่า เซา เสี่ยวหวัน นั่งหน้านิ่วด้วยความเจ็บปวดอยู่บนโซฟา เธอเดินเข้าไปหาและถามขึ้นอย่างกระวนกระวายใจ “แม่คะ เกิดอะไรขึ้น?”

“โรลโรล ลูกมาแล้ว” เซา เสี่ยวหวัน ยิ้ม

“ค่ะ หนูลงมาเพราะได้ยินเสียงแม่ร้อง”

ก่อนจะถามอีกครั้ง “แม่คะ แม่เจ็บตรงไหน?”

“แขนของแม่”

เซา เสี่ยวหวัน ยื่นแขนที่ถูกบีบให้ดู กู โรลโรล เห็นรอยช้ำเป็นวงรอบข้อมือของเธอ

สายตาของ กู โรลโรล จับจ้องไปที่ ทัง โรลชูว และ ลู เซียวเหยา “พวกเธอทำร้ายแม่ฉันเหรอ?”

ทัง โรลชูว และ ลู เซียวเหยา หันไปมองหน้ากันก่อนจะยิ้มออกมา “ใช่ พวกเราทำเอง”

“ทัง โรลชูว!” กู โรลโรล ลุกขึ้นยืน และจ้องเขม็งไปที่พวกเขา เค้นเสียงพูดขึ้น “พวกเธอกล้าดียังไงมาทำร้ายแม่ฉัน?”