คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 49

รอยยิ้มของ ทัง โรลชูว จางลงและเกิดความประหลาดใจเมื่อเธอเห็นเขา แต่เธอรีบรวบรวมสติของตัวเองและเดินผ่านเขาไป

จี ยินเฟง รู้สึกตกใจอย่างเห็นได้ชัดเช่นกัน แต่เขาดูอารมณ์เสียมากเมื่อ ทัง โรลชูว ไม่สนใจเขา เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "โรลชูว"

เธอไม่สนใจเขาและฝีเท้าของเธอก็ไม่สะดุดอะไรเลย เห็นได้ชัดว่าเธอวางแผนที่จะไม่สนใจเขา

ดวงตาของ จี ยินเฟง ค่อยหรี่ลง เขาวิ่งเข้ามาหาเธออย่างหุนหันพลันแล่น และหยุดเธอไม่ให้ก้าวไปข้างหน้าขณะที่เขาพูดว่า "เรามาคุยกันเถอะ โรลชูว"

"ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ" เธอพูดขณะที่เธอมองเขาอย่างเย็นชา เธอเดินตรงข้างหน้าต่อไป

เขาพูดอย่างยืนกรานว่า "ผมต้องการคุยกับคุณเพียงแค่ไม่กี่คำ"

เธอมองเขาด้วยความรำคาญและพูดว่า "คุณต้องการอะไรกันแน่?"

ใบหน้าของ จี ยินเฟง แข็งกร้าว แต่เขาก็อดทนต่อไป "ผมแค่อยากจะบอกว่า ผมทำให้คุณผิดหวังและ โรลโรล ก็อาจจะล้ำเส้นไปด้วย แต่ตั้งแต่เธอท้องคุณช่วยหยุดรบกวนเธอได้ไหม?"

"ฉันรบกวนเธอ?" ทัง โรลชูว อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างไม่น่าเชื่อราวกับว่าเธอเพิ่งได้ยินเรื่องตลกเฮฮา "ใครกันแน่ที่รบกวนใคร จี ยินเฟง คุณไม่ได้ขอโทษสำหรับการนอกใจของคุณก็ไม่เป็นไร จากนั้นคุณก็กล้าที่จะร่วมมือกับ กู โรลโรล เพื่อทำให้ฉันอับอายต่อหน้าสาธารณชนในงานหมั้นของคุณ ฉันมีสิทธิ์ที่จะร้องขอของฉัน ทำไมคุณไม่สามารถพูดคำเดียวกันกับ กู โรลโรล และขอให้เธอหยุดรบกวนฉัน?”

"ฉันขอโทษก่อนหน้านี้" จี ยินเฟง พูดพร้อมกับขมวดคิ้ว เสียงแหลมสูงของเธอดูเหมือนจะเสียดสีประสาทของเขา

ทัง โรลชูว ตะคอกเบา ๆ และพูดว่า "นั่นเป็นคำขอโทษที่ดีมาก! คุณทำราวกับว่าคำขอโทษของคุณสามารถชดเชยทุกสิ่งที่คุณทำไป คุณเปลี่ยนไปแล้วจริง ๆ!"

"คุณไม่จำเป็นต้องแสดงท่าทีที่ก้าวร้าว รุนแรงขนาดนั้น มาพูดกันอย่างใจเย็นเถอะ" จี ยินเฟง พูด

คำพูดของเธอทำให้เขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ราวกับว่าเข็มทิ่มแทงหัวใจของเขา

เธอคือผู้หญิงที่เคยรักเขาอย่างสุดใจ และจะยอมฟังทุกสิ่งที่เขาพูด ตอนนี้เธอปล่อยไหล่ที่เย็นชาและมองเขาราวกับว่าเขาเป็นคนแปลกหน้าโดยสิ้นเชิง เขารู้สึกวูบวาบอย่างอธิบายไม่ถูก

"ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ ลองแสร้งทำเป็นว่าเราเป็นคนแปลกหน้าเมื่อเจอกันอีก" เธอพูด

เธอไม่อยากเสียเวลาพูดกับเขาเธอจึงเดินผ่านเขาไปและหันไปจากเขา

เธอได้เหนือเขาไปแล้วและตอนนี้เธอเพิ่งพบว่าเขาน่ารังเกียจอย่างมาก

"โรลชูว" จี ยินเฟง เรียกออกมาจากด้านหลังของเธอ

เธอเร่งความเร็วและเดินให้เร็วขึ้น

จู่ ๆ รถที่หรูหราก็พุ่งเข้ามาหาพวกเขาและจอดตรงหน้าเธอ

ประตูคนขับเปิดออก มีชายร่างสูงคนหนึ่งก็ก้าวออกจากรถ

ชายคนนี้แต่งกายด้วยชุดสูทที่ตัดเย็บอย่างปราณีต และที่สำคัญดูเป็นสุภาพบุรุษ เขายังหล่อเป็นพิเศษ

เขาเดินตรงไปที่ ทัง โรลชูว และยิ้มให้เธออย่างมีเสน่ห์

เธอมองเขาด้วยความประหลาดใจและพูดว่า "คุณมาทำอะไรที่นี่"

ลู เซี่ยวเหยา ยิ้มให้เธออย่างสดใสและพูดว่า "ผมมาที่นี่เพื่อพาคุณกลับบ้าน"

ทัง โรลชูว หยุดชั่วขณะก่อนที่เธอจะโค้งคิ้วและพูดว่า "พี่ชายของคุณส่งคุณมาเหรอ?"

"รู้ทันอีกแล้ว เขาบอกว่าผมมีเวลาว่างมากเกินไป และดูเหมือนว่าผมจะกวนประสาทเขา ถ้าผมอยู่ใกล้ ๆ เขา เพราะงี้ผมเลยมาทีนี้...หืม?" ลู เซี่ยวเหยา สังเกตเห็น จี ยินเฟงที่ยืนอยู่ใกล้ ทัง โรลชูว

เขาขมวดคิ้วและมองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ ในขณะที่เขาพูดว่า "ผมมาขัดจังหวะหรือเปล่า?"

ทัง โรลชูว ยิ้มและพูดว่า "ไม่ คุณมาในเวลาที่เหมาะสมแล้ว!"

"ยินดีที่ได้ยินแบบนั้นขึ้นมา ผมจะพาคุณกลับ" ลู เซี่ยวเหยา พูดในขณะที่เขาผ่อนคลายและกลับไปเป็นสุภาพบุรุษตามปกติของเขา

เขาเดินไปที่ฝั่งผู้โดยสารและช่วยเธอเปิดประตูเหมือนสุภาพบุรุษที่สมบูรณ์แบบ

ทัง โรลชูว ยิ้มและพยักหน้าให้เขาก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปในรถ

เธอไม่ได้มองไปที่ จี ยินเฟง และจากไปโดยไม่ได้มองเขา

จี ยินเฟง เฝ้าดูอย่างหมดหนทางขณะที่ ทัง โรลชูว จากไปกับผู้ชายอีกคน เขารู้สึกถึงคลื่นแห่งความหึงหวงเข้ามาหาเขา เขาไม่ได้คิดว่าทัง โรลชูว จะได้เจอกับผู้ชายอีกคนหลังจากที่พวกเขาเลิกกันไม่นาน

ชายคนนั้นมีทั้งกลิ่นอายของความเป็นผู้ดี และมีเสน่ห์ รถของเขาเป็นรุ่นลิมิเต็ด เอดิชั่น ที่มีราคาเกือบสองร้อยห้าสิบล้านบาท มีเพียงชนิดเดียวที่ขายในประเทศ และเขาจะไม่สามารถซื้อได้

เขากำหมัดแน่นเมื่อคิดว่า ทัง โรลชูว ไม่สนใจเขาในขณะที่ยิ้มหวานให้ชายอีกคนและเขาก็งุนงงมาก

“ผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันแน่?”

เขารู้ว่าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ผู้ชายธรรมดา

อย่างไรก็ตามเขาดูไม่คุ้นเคยกับ จี ยินเฟง เลยใครจะจำเขาได้ถ้าเขามาจากเมืองหลวง

“พวกเขารู้จักกันได้ยังไง?” เขาสงสัย

ทันใดนั้นเขาก็รู้ว่าดูเหมือนจะมีคนช่วยเธออยู่เบื้องหลังเมื่อเธอตกอยู่กับเรื่องอื้อฉาว

เขาสามารถบอกได้ว่า ทัง โรลชูว และผู้ชายคนนั้นดูเหมือนจะเป็นมากกว่าเพื่อน ดังนั้นเขาจึงเดาได้ว่าผู้ชายคนนั้นอาจช่วยเธออยู่เบื้องหลัง

การแสดงออกต่าง ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา และเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธเมื่อนึกถึงความเป็นไปได้นั้น เขารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดหมายเลขของเลขา "ลินดาฉันต้องการให้คุณค้นหาว่าเจ้าของป้ายทะเบียน BN6666 คือใคร"

“ได้เลยค่ะเจ้านาย”

หลังจากที่เขาวางสาย เขาก็เดินเข้าไปในอาคารด้วยสีหน้าหมดอารมณ์เพื่อมองหา หนิง เฉียวเฉียว