คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 548

“หรือที่พี่พูดแบบนั้น เพราะพี่ไปรู้เรื่องวงในอะไรมาหรือเปล่านะ พี่โรลชูว?”

เสี่ยวซูไม่เข้าในในสิ่งที่โรลชูวต้องการจะสื่อ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่เธอจะรู้เรื่องลึกตื้นหนาบางของวงการ เพราะพี่สาวคนนี้นั้นค่อยข้างเป็นที่รู้จักสำหรับคนในแวดวงสื่อสารมวลชน

พอคิดแบบนั้น น้องชายอย่างเขาก็เริ่มหายเครียด

ถ้าพี่โรลชูวยืนยันว่าอีกไม่นานเขาก็จะได้สัมภาษณ์คุณลู หากเป็นอย่างนั้นจริง คงไม่ต้องเครียดแล้วถ้าวันนี้ไม่ได้สัมภาษณ์

…

หยิง เสี่ยวเซียวที่นั่งอยู่ด้านหน้าเวทีบริเวณพื้นที่วีไอพี เอาแต่ก้มหน้าเล่นเกมมือถือที่มีเสียงเปียโนดังออกมาจากเกมอย่างหงุดหงิด เพราะผู้เป็นบิดาก็คุยโวเรื่องธุรกิจกับคนในวงการไปทั่ว อีกทั้งเสียงกรี๊ดจากแฟน ๆ ที่ดังไม่หยุดนั่นอีก สิ่งเหล่านี้ล้วนทำให้เธอรู้สึกเพียงอย่างเดียวคือ

น่ารำคาญ!

ไม่นานเสี่ยวเซียวก็แพ้ให้กับฝั่งตรงข้าม แถมยังโดนเพื่อนในทีมด่าทออีกต่างหาก หญิงสาวโมโหจนเลิกเล่นเกมแล้วโยนโทรศัพท์ไปไกลตัวทันที

สองแขนกอดอกพร้อมเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ นัยน์ตาสวยมองไปยังดอกไม้ที่ประดับอยู่บนโต๊ะด้วยความหงุดหงิด

ซึ่งอารมณ์คลุกกรุ่นนี้ไม่ได้มีสาเหตุมาจากเกม ทว่ามาจากใครบางคนเสียมากกว่า

ถ้าไม่ต้องมาคอยดูแลพ่อ เธอคงได้ออกไปต้อนรับชายคนนั้นแล้ว

เสี่ยวเซียวไม่รู้ว่าชายหนุ่มจะมางานคนเดียวหรือมากับคู่ควงสาว และถ้าเขาพาคนควงมาด้วยจริง เธอก็อยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร

คำถามที่ไม่มีคำตอบนี้วนไปมาอยู่ในหัวไม่หยุด และมันทำให้หงุดหงิดกว่าเดิม

“แม่งเอ้ย!” เสี่ยงเซียวสบดพลันลุกยืนทันที

ส่วนผู้เป็นบิดาและแขกร่วมโต๊ะก็ต่างพากันเบิกตากว้างอย่างตกใจ

หญิงสาวยิ้มเขินอายออกมาช้า ๆ “การแสดงยังไม่เริ่ม หนูขอตัวออกไปเดินเล่นหน่อยนะคะ”

พูดจบขาเรียวก็ก้าวออกจากที่นั่ง โดยที่คนเป็นพ่อก็เอ่ยห้ามไม่ทัน