คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 555

ร่างบางลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย ก่อนจะมองไปที่เพื่อนร่วมงานแต่ละคน พลันรอยยิ้มพอใจก็ผุดขึ้นมาบนใบหน้า

โรลชูวยืนขึ้นมอง พร้อมปรบมือ

จนทุกคนหันมามองเธอที่ยืนอมยิ้มอยู่ “ทุกคนหิวกันไหม? โทรสั่งอะไรมากินกันดีกว่า”

“ผมหิวครับ!” ได้ยินแบบนั้น เสี่ยวซูก็รีบบอกทันที

โรลชูวหัวเราะ “ในเมื่อนายยกมือคนแรก ฉันจะให้นายทำหน้าที่สั่งอาหารแล้วกัน”

“ไว้ใจผมได้เลย!” เด็กหนุ่มตอบรับโดยไม่ลังเล พลางสาวเท้าเข้าไปยืนข้างโรลชูวกับโน๊ตบุ๊คอีกหนึ่งเครื่องในมือ “พี่โรลชูว พี่จะเอาอะไรอ่ะ?”

“ฉันยังไม่หิว นายสั่งของนายเลย เดี๋ยวฉันจ่ายให้”

คำพูดนั้นทำให้โหมดของคนในออฟฟิศจากเคร่งเครียดเรื่องข่าวดูสดใสขึ้นในทันตา

หญิงสาวอมยิ้มให้กับใบหน้าเปี่ยมสุขของน้องชาย ขาเรียวหมุนตัวออกเดินไปยังโซนห้องอาหารของออฟฟิศพร้อมแก้วเซรามิกใบใหญ่

เพราะยังไม่ได้ทานข้าวเย็น ร่างบางจึงเลือกเดินมาหานมดื่มรองท้องแทน เมื่อจัดการเทใส่แก้วเรียบร้อย ก็เดินถือแก้วไปหยุดอยู่ข้างกระจกใส่บานใหญ่

ท้องฟ้ามืดดำบ่งบอกเวลาดึกดื่นด้านนอกหน้าต่างนั้น มันช่างตัดกับแสงวิบวับของตึกรามบ้านช่องบนพื้นดิน

ริมฝีปากจิบรสสัมผัสของน้ำนมทีละนิด พลางมองออกไปด้านนอกอย่างนึกคิด

คิดว่าตอนนี้ชินจินจะถึงบ้านหรือยังนะ?

“พี่โรลชูว”

ได้ยินเสียงเรียก ก็หมุนร่างกลับมาเจอเสี่ยวซูที่รออยู่ก่อน

“พี่โรลชูว มีคนโทรหาพี่”

คิ้วเรียวขมวกเข้าหากัน ‘ใครกันจะโทรมาดึกดื่นป่านนี้? ชินจินเหรอ?’

หญิงสาวเดินออกจากโซนอาหาร ไปยังโต๊ะทำงานของตน มือเรียวล้วงเอาโทรศัพท์ขึ้นมามองเบอร์โทร ก่อนจะพิจารณาไอดีที่ขึ้นบนหน้าจอ พลันนัยน์ตากลมก็เบิกโพล่ง

มันเป็นเบอร์ของเหยียนซู