คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 554

พอถามออกไปแล้วก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตา มือไม้พันกันวุ่นอย่างเขินอาย

พลันบรรยากาศรอบตัวก็ดูนิ่งสงบ ทว่านุ่มนวลแปลก ๆ หนึ่งคนนั่งอยู่ในรถ อีกคนยืนรอคำตอบอยู่ด้านนอก เสียงเอะอะโวยวายของคนในงาน หาได้ส่งผลต่อชายหญิงคู่นี้ไม่

เหยียนซูนิ่งเงียบไปพัก ก่อนเสียงทุ้มเย็นจะเอ่ยตอบ “ขอโทษนะ ฉันมีนัดแล้ว”

ได้ยินแบบนี้ใบหน้าสวยก็เงยขึ้นมองคนในรถทั้งแววตาผิดหวังที่ปิดไม่มิด “อ่า คุณไม่ว่างเหรอคะ?”

คนหล่อพยักหน้าตอบ “ใช่ ผมไม่ว่าง”

“เฉินเฉียน นี่เธออยากให้บ้าตายเลยใช่ไหม?” พี่ชิงก้าวเท้าฉับ ๆ เข้ามาหาดาราสาวพร้อมเขกหัวหนัก ๆ ลงไปบนศีรษะเจ้าตัวหนึ่งที แล้วค่อยหันมายิ้มแห้งให้ดาราหนุ่ม “เหยียนซูต้องขอโทษที่ทำให้เสียเวลานะ เดี๋ยวฉันจะพาเด็กนี้กลับแล้ว”

ผู้จัดสาวพูดพลางเตรียมยกมือขึ้นเขกศีรษะกลมอีกครั้ง “ยัยเด็กนี่…”

ทว่ามือนั่นกลับต้องยั้งค้างกลางอากาศ เพราะตกใจกับอาการของเฉินเฉียน

ดาราสาวเงยหน้ามองเธอพร้อมนัยน์ตาคู่สวยที่เต็มไปด้วยหยดน้ำตา มันทำให้เจ้าตัวดูน่าสงสารขึ้นมาหลายเท่า

พี่ชิงขมวดคิ้ว “อะไรอ่ะ? นี่ฉันไม่ได้เขกแรงเลยนะ ทำไมเธอถึงร้องไห้ล่ะ?”

เหยียนซูก็เห็นว่า เฉิน เฉียนกำลังร้องไห้ ทว่าชายหนุ่มทำเพียงชายตามองนิ่ง ๆ และกดกระจกขึ้น พร้อมสั่งคนขับรถให้เคลื่อนตัวออกจากงานไปทันที

เมื่อพ้นท้ายรถหรู น้ำตาที่เคยกลั้นไว้ก็พรั่งพรูออกมาราวเขื่อนแตก

“เจ็บมากเลยเหรอ?” เมื่อเห็นคนที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องร้องไห้ พี่ชิงก็กระวนกระวายรีบจับลูบศีรษะของอีกคนทันที

ทว่าดาราสาวกลับเลี่ยงผละออก จนชิงขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม “เฉิน เฉียนนี่เธอไม่พอใจอะไรฉันหรือเปล่า?”

เฉิน เฉียนเบนสายตามองผู้จัดการ มือบางปัดเช็ดร้ำตาออกลวก ๆ พลันเอ่ย “ไม่ค่ะ” แล้วเดินกลับไปที่รถตู้

ผู้จัดการสาวได้แต่ทำหน้างงกับอาการเดี๋ยวดีร้ายของอีกคน