เมื่อจบงานเลี้ยงการกุศล บรรดาแขกเซเลบไฮโซต่างพากันขึ้นรถแยกย้ายกลับกันไปหมด
ทว่า เฉิน เฉียนไม่ได้เร่งรีบอะไร หากแต่หันซ้ายหันขวามองหาคนคุ้นเคย
เห็นอย่างนั้น ผู้จัดการของดาราสาวก็ก้าวเข้ามาดึงมือของเธอเชิงเร่งบอก “ทำไมยังยืนอยู่นี่อีก? รีบกลับกันได้แล้ว”
หญิงสาวพยักหน้าตอบพร้อมรอยยิ้ม “พี่ชิง พี่เจอพี่ชายเหยียนบ้างไหมคะ?”
“หมายถึงเหยียบซูเหรอ?” ผู้จัดการชะงักไปนิด พลันส่ายหน้าปฏิเสธ “ไม่นะ ทำไมเหรอ? มีเรื่องด่วนหรือเปล่า?”
“อืม” ใบหน้าสวยพยักตอบ ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบ ๆ เพื่อตามหาชายหนุ่มอีกครั้ง
การกระทำนั่นสร้างความรำคาญใจให้กับคนมอง ผู้จัดการชิงเอื้อมมือไปดึงข้อมือดาราสาวอีกครั้ง พร้อมกระชากบังคับให้เดินออกมา “หาอะไร เหยียนซูเหรอ? ฉันไม่ทีเวลามารอเธอตามหาคนหรอกนะ”
“นอกจากนี้…” ชิงกัดฟันพูด “อย่าคิดว่าเธอสนิทกับเหยียนซูเพียงเพราะแสดงละครเรื่องเดียวกันกับเขา ถ้าพวกสื่อจับภาพได้ พวกแฟน ๆ ของเขาจะโจมตีเธอว่าเกาะกระแสเขาเอาหน้าได้”
“ไม่เป็นไรแบบนั้นหรอกหน่า พี่ชิง”
ความคิดตื้น ๆ ของดาราสาวทำให้ผู้จัดการขมวดคิ้วแน่นขึ้นอีก ต้องยอมรับว่า เฉิน เฉียนนั้นดูอ่อนเยาว์และสวยมีเสน่ห์ แต่การไม่ใส่ใจและคิดน้อยของเธอเป็นเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยจริง ๆ ทำไมต้องคอยทำให้เรื่องมันยุ่งยากกว่าเดิมด้วยนะ
ดังนั้น ชิงจึงรีบลากเฉินเฉียนออกจากงานเลี้ยงทันที
“พี่ชิงทำอะไรของพี่เนี่ย?” ถึงจะโดนลาก แต่สายตาก็ยังไม่วายมองหาคนที่ต้องการจะพบ
“ฉันเป็นผู้จัดการของเธอ เรื่องอะไรที่ฉันจะยอมปล่อยให้เธอทำอะไรโง่ ๆ แบบนั้น?”
คนถูกลากถึงกับเงียบปากลงทันควัน เธอแค่อยากจะถามพี่เหยียนว่าพรุ่งนี้เขาว่างไหม เพราะเธออยากเลี้ยงอาหารตอบแทนชายหนุ่มเท่านั้น
‘ทำไมพี่ชิงต้องคิดมากขนาดนั้นด้วย?’
‘ถ้าพวกนักข่าวถ่ายรูปแล้วยังไง? ฉันก็แค่ออกมาอธิบายเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเท่านั้น’
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม