คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 562

ลู ชินจินได้ยินคำพูดของ เซิน โมเฟย เขาจึงก้มศีรษะเก็บซ่อนความรู้สึกที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่เอาใว้ในดวงตาเขาไม่ให้ใครมาเห็น

เขาเข้าใจชูวชูว และรู้ว่าไม่มีอะไรระหว่างเธอกับเหยียน ชู แต่ทว่า เหยียน ชูได้พบกับเธอในตอนดึก และเธอก็เข้าไปในรถของชายคนนั้น

เขาไม่รู้ว่าเธอไร้เดียงสา หรือแค่งี่เง่าหรือโง่เพราะคิดไม่ได้

ทัง โรลชูวเดินไปและพูดอย่างระมัดระวัง "เซียวเหยา โมเฟย พวกนายก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ"

เมื่อได้ยินเสียงของเธอ ลู เซียวเหยาและ เซิน โมเฟยต่างก็หันศีรษะไปหาเธอ

เมื่อพวกเขาเห็นเธอ แต่ละคนก็มีสีหน้าที่แตกต่างกัน

ใบหน้าของ ลู เซียวเหยาไม่แสดงอารมณ์ออกมาเท่าไหร่ แต่สายตาของเขานั้นบอกเลยว่าเขาไม่พอใจสุด ๆ

เซิน โมเฟยยิ้มเล็กน้อย เขาถามด้วยความเป็นห่วง “พี่สะใภ้เป็นไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นรึยัง?”

ทัง โรลชูวพยักหน้า "ดีขึ้น" ในขณะที่พูดนั้นสายของเธอไม่ได้มองไปที่พวกเขาเลย เขามองข้ามพวกเขาไปและมองไปยังที่ ลู ชินจินคนที่นั่งก้มหน้าอยู มีสายตาของเธอแสดงความรู้สึกที่สิ้นหวังออกมาอย่างชัดเจอ

จากนั้นเธอก็ถอนสายตาออกและมองไปที่ ลู เซียวเหยาและ เซิน โมเฟย ก่อนที่จะยิ้มเล็กน้อย “นายสองคนมาเพราะข่าววันนี้เหรอ?”

ทั้งสองไม่ตอบเธอ

ทัง โรลชูวยักไหล่ ใบหน้าของเธอดูสิ้นหวังหมดหนทาง "ฉันประมาทเกินไป ฉันไม่รู้ว่ามีปาปารัสซี่อยู่ที่นั่น ถ้ารู้ฉันจะไม่..."

“คุณจะไม่เข้าไปในรถของเขาเหรอ?” ลู เซียวเหยาพูดแทรกแซงอย่างกระทันหัน

ทัง โรลชูวยิ้มและส่ายหัว “ไม่ ฉันจะไม่ไปเจอเขา”

ทันทีที่เธอพูดออกไป ลู ชินจินก็เงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง

เธอยังจ้องมองที่เขาด้วยความเจ็บปวด ในดวงตาคริสตัลใส ๆ ของเธอ “ฉันคิดว่าฉันเป็นผู้บริสุทธิ์ ฉันไม่จะเป็นต้องแก้ข่าวอะไรทั้งนั้น ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรหรอก...”

เธอหยุดครู่หนึ่ง จ้องมองไปที่ ลู เซียวเหยา "...เซียวเหยาคิดเหมือนกันกับฉันไหม?"

ลู เซียวเหยาอายจน เขาต้องเบือนหน้าหนี ไม่กล้าสบตาเธอ