“แล้วทำไมถึงไม่พูด”
คำถามนี้ฟังดูค่อนข้างเปิดประเด็นเล็กน้อย ทัง โรลชูวสูดหายใจเข้าลึก ๆ “คุณโกรธไม่ใช่เหรอ?”
เธอดูค่อนข้างลำบากใจ ลู ชินจินเลิกคิ้วขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก “ไม่โกรธตัวเองเหรอ?”
ทัง โรลชูวเบะปากของเธอและยอมรับอย่างตรงไปตรงมา “ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ”
ลู ชินจินพยักหน้าและพูดว่า "ผมก็เหมือนกัน"
ทัง โรลชูวถึงจะพูดไม่ออก
เธอรู้สึกจนปัญญาจริง ๆ เธอรู้สึกเหมือนกำลังสร้างปัญหาให้ตัวเองด้วยความโกรธ
เธอถอนหายใจหนัก ๆ แล้วมองไปที่ ลู ชินจินอย่างเคร่งขรึม น้ำเสียงของเธอจริงจังพอ ๆ กับที่เธอพูด “เหยียน ซูกับฉันเป็นแค่เพื่อนกัน”
ลู ชินจินจ้องมองมองเธออย่างตั้งใจ และไม่พูดอะไรสักคำ
ดวงตาของเขาลึกซึ้งมาก จนเธอไม่สามารถเดาได้ชัดเจนว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
ผ่านไปสักพัก ในที่สุดเขาก็พูดขึ้นมา เขาพูดเพียงสองคำ
"ผมรู้"
คืออะไร เขาบอกว่าเขาไม่ได้เข้าใจผิดเธอกับ เหยียน ซูและยังเชื่อในตัวเธอ แล้วทำไมเขาถึงยังโกรธอยู่ล่ะ?
เธอไม่ค่อยเข้าใจ
ลู ชินจินเห็นความสับสนของเธอ เขาก็อธิบายว่า "ผมไม่สงสัยคุณเลย แต่ผมไม่ไว้ใจ เหยียน ซู"
“หา...?” ทัง โรลชูวยิ่งงงเข้าไปใหญ่
ทำไมเขาถึงไม่ไว้วางใจ เหยียน ซู?
ลู ชินจินเอนหลังพิงโซฟาของเขา พับแขนไว้เหนือหน้าอก ดวงตาที่หนักอึ้งของเขามองไปที่ใบหน้าที่สับสนงงงวยของเธอ มุมริมฝีปากของเขาม้วนขึ้น "เขาชอบคุณนะ"
ทัง โรลชูวตกใจ จากนั้นเธอก็ตอบสนองแทบจะในทันที เธอถามอย่างไม่มั่นใจ “คุณกลัวว่าเขาจะทำอะไรฉันเหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม