ซู ซินเล่ยดูพวกเขาทะเลาะกัน เธอยืนขึ้นและพูดอย่างเงียบ ๆ ว่า “ฉันเหนื่อย ฉันจะกลับไปพักผ่อนที่ห้อง”
เมื่อเธอได้ยินเธอ ลู เซียวเหยาถามตามสัญชาตญาณ “คุณต้องการให้ผมช่วยไหม?”
“ลู เซียวเหยา!” หยิง เสี่ยวเซียว พูดด้วยเสียงต่ำ
"ฉันทำอะไรผิด?" ใบหน้าของ ลู เซียวเหยาดูงุนงง
“ให้ฉันช่วยดีกว่า ไม่เหมาะที่ผู้ชายอย่างนายจะเข้าไปในห้องนอนของผู้หญิง”
หยิง เสี่ยวเซียวมองเขาด้วยความโกรธ ก่อนจะเดินออกไปและเอื้อมมือออกไปช่วย ซู ซินเล่ย โดยไม่คิดว่า ซู ซินเล่ยจะหลบเธอ
หยิง เสี่ยวเซียว ขมวดคิ้ว มือของเธอแข็งค้างอยู่ในอากาศ
ซู ซินเล่ยคิดว่าไม่ได้การ เธอฝืนยิ้มอย่างรวดเร็วและอธิบายว่า “เสี่ยวเซียวกลับไปกับพี่เสี่ยวเหยา ฉันทำเองได้”
หยิง เสี่ยวเซียวมองดูเธออย่างเงียบ ๆ ถ้าเธอจำไม่ผิด เธอดูออกว่าเธอกำลังโกรธอยู่
“ซู ซินเล่ย เธอเกลียดฉันหรือเปล่า?”
หยิง เสี่ยวเซียวกัดริมฝีปากของเธอเบา ๆ ขณะที่เธอกวาดสายตาไปที่ ลู เซียวเหยา เธอสามารถเดาได้ไม่มากก็น้อยว่าเกิดอะไรขึ้น
เธอจึงยิ้มอย่างสดใส “ตกลง ฉันจะกลับไปกับเสี่ยวเหยา ถ้าเธอต้องการอะไรโทรหาฉันได้ตลอดนะ”
ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็หันกลับมา และเดินไปต่อหน้า ลู เซียวเหยาพลางหรี่ตาลง มีแววตาที่ดุร้ายและเด็ดขาดในดวงตาของเธอ "ลู เซียวเหยาไปกันเถอะ"
"แต่..." ลู เซียวเหยากังวลว่า ซู ซินเล่ยจะอยู่คนเดียว
หยิง เสี่ยวเซียวไม่ได้ให้โอกาสเขาลังเลเลย เธอจับมือเขาทันทีแล้วพาเขาไปที่ประตู
“หยิง เสี่ยวเซียว เธอกำลังทำอะไร” ลู เซียวเหยาปล่อยมือออก สีหน้าของเขาไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
หยิง เสี่ยวเซียวหันกลับมา จ้องมองไปที่ ซู ซินเล่ยซึ่งอยู่ใกล้พวกเขา แววตาของเธอเป็นประกาย
เธอหมุนตัวและก้าวไปข้างหน้า คว้าเนคไทของเขาแล้วดึง ทำให้เขาเอนตัวไปข้างหน้าแล้วเดินมาหาเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม