คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 594

แววตาของ ชู หยวนวาววับ พลางเอ่ยยิ้ม ๆ “แฟนคุณมาแล้ว งั้นผมขอตัวดีกว่า”

พูดจบชายหนุ่มก็วางแก้วเตรียมลุก

ทว่าในขณะที่กำลังเดิน…

“เดี๋ยว” หยิง เสี่ยวเซียวคว้าหมับข้อมือของ ชู หยวนไว้ทันที

เจ้าของมือกันหน้ากลับมามองมือบางที่คว้าข้อมือตนไว้ทันควัน พลันตาเรียวคมก็ตวัดมองหญิงสาว “มีอะไรหรือเปล่า?”

“ช่วยอะไรฉันหน่อยสิ” เธอเอ่ยเสียงเบาพร้อมจ้องตาตอบเชิงขอร้อง

ชายหนุ่มได้แต่เลิกคิ้วขึ้นสงสัย แต่ก็ยอมนั่งลงตามเดิม

เมื่อเห็นว่าอีกคนยอมช่วยเหลือกัน หยิง เสี่ยวเซียวก็เอ่ยขอบคุณเบา ๆ

ชู หยวน เม้มปากนิด ๆ สายตาที่ดูหยั่งลึกของเขาทำให้คนนอกยากที่จะอ่านความคิดในหัวเขาตอนนี้

ทว่าพอเซียวเหยาเดินเข้ามาใกล้คนทั้งคู่ สายตาดันเหลือบไปเห็นเสี่ยวเซียวกำลังนั่งกุมมือ ชู หยวนอยู่ ไม่นานแววตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นดุดัน “หยิง เสี่ยวเซียว ไม่ทราบว่าลืมสถานะของตัวเองไปแล้วเหรอ?”

เสียงนั่นฟังดูเดือดดาล

หลังจากประโยคนั้นออกมาจากปากของเซียวเหยา ชู หยวนก็รู้สึกได้ว่ามือบางที่กุมแขนหนาอยู่แบบเค้นแขนของเขาแน่นขึ้นอีก

จนต้องหันกลับไปมองร่างเล็กข้างกาย

ถ้า หยิง เสี่ยวเซียวไม่เคยรู้มาก่อนว่าเซียวเหยาไม่ชอบเธอ ตอนนี้เธอคงคิดว่าเขากำลังหึงอยู่จริง ๆ

แค่คิดก็ต้องฝืนหัวเราะ ก่อนจะเงยคางเรียวขึ้นโต้ตอบอีกฝ่าย “ฉันจะลืมสถานะของตัวเองได้อย่างไรกัน? เป็นคุณมากกว่ามั้ง ที่ลืมไปว่าพวกเขาน่ะเป็นใคร”

เซียวเหยารู้ว่ามันเป็นความผิดตน ที่ทิ้งเธอไม่คนเดียวแล้วออกไปสนุกกับคนอื่น ๆ แต่เธอก็ไม่ควรมานั่งอี๋อ๋อกับ ชู หยวนแบบไม่ให้เกียรติแฟนตัวเองเหมือนกัน

ครานี้ชายหนุ่มเลือดร้อนจนลืมไปเสียสนิทว่าตนเป็นเพียงแฟนปลอม ๆ ของเจ้าหล่อน และเขาก็ไม่มีสิทธิ์กีดขวางหากเธอจะคุยกับใคร

ทว่าเมื่อเซียวเหยาเอาแต่เงียบปาก สาวจ้าวก็เริ่มรำคาญใจ “ถ้าเดินมาถามแค่นี้ ก็รีบกลับไปเล่นกับเพื่อนคุณเถอะ แล้วก็เลือกกวนฉันกับ ชู หยวนได้แล้ว”