คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 595

“ลู เซียวเหยา คิดจะทำอะไรของของนายเนี่ย?”

ร่างสูงคว้าหมับเข้าที่ข้อมือบาง พร้อมลากเดินลงมายังโถงทางเดินชั้นล่าง

ส่วนเสี่ยวเซียวก็พยายามอย่างหนักในการบิดข้อมือออกจากอุ้มมือหนาราวคีมหนีบนั่น จนใบหน้าสวยแดงเรื่อด้วยความโกรธ

“ลู เซียวเหยา ปล่อยฉันนะ!”

ร่างเล็กตะเบงเสียงให้คนตัวสูงด้านหน้า

ทันใดนั้นขายาว ๆ ของเขาก็หยุดเดินทันที ทว่าก่อนที่เสี่ยวเซียวจะตั้งสติได้ ร่างทั้งร่างก็ถูกหมุนเข้าด้านในให้ชนกับกำแพงหนาเสียก่อน

คิ้วเรียวขมวดขุ่นเพราะความเจ็บจากแรงกระแทก ก่อนเงยหน้ามองร่างสูงที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมด้วยแววตาขุ่นมัว สองมือหนาทาบทับลงด้านข้างราวกักขัง พร้อมกับดวงตาดำสนิทแต่สกาวที่กำลังมองลงมา

ชายหนุ่มอยู่ใกล้จนได้กลิ่นมินท์อ่อน ๆ ลอยออกมา ปกติเซียวเหยาก็เป็นคนที่ดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้าอยู่แล้ว แต่ยิ่งพอมาโดนแสงจากสปอร์ตไลท์กระทบลงมายังใบหน้าและลำตัว กลับทำให้อีกคนยิ่งดูหล่อเหลาอย่างที่เปรียบไม่ได้

หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอีกครั้ง

เสี่ยวเซียวรีบกระพริบตาเพื่อตั้งสติ พลันถามออกไป “ลู เซียวเหยานี่มันอะไรกัน?”

คิ้วเข้มข้างกระตุกสองทีเชิงหยอกล้อ มุมปากของเขาเหยียดยิ้มจนน่าหมั่นไส้ “แล้วคิดว่ายังไงล่ะ?”

“แล้ว…แล้วฉันจะไปรู้ได้ยังไง?” เสี่ยวเซียวจ้องอีกฝ่ายเขม็ง

“เมื่อกี้เธอยังอี๋อ๋อกับ พี่รองอยู่เลย”

หัวข้อที่เปลี่ยนทันควัน ทำเอาร่างบางชะงักไป ก่อนจะโต้กลับอย่างไม่ยอมแพ้ “ไม่ใช่ว่านายก็อี๋อ๋อกับ หมิง เสี่ยวเซียวเหมือนกันเหรอ?”

ได้ยินแบบนั้นชายหนุ่มก็หัวเราะลั่น “คุณหยิงน้อยครับ หมิง เสี่ยวเซียวเป็นน้องสาวของฉันนะ มันแปลกเหรอ ถ้าฉันจะสนิทกับเธอมากกว่าคนอื่น?”

“น้องสาวเหรอ?” ร่างเล็กกัดฟัน “นายคิดกับเธอแค่น้องสาวจริง ๆ เหรอ?”

“งั้นเธอคิดว่าฉันคิดยังไงกับหล่อน?” ลู เซียวเหยาแย้งคืน

คนที่ถูกกักขังในวงแขนแกร่งเงียบไปนาน จนสุดท้ายก็ยอมเอ่ยตอบออกมาเสียงเบา “แต่พวกนายไม่ใช่พี่น้องแท้ ๆ”

คนฉลาดอย่างเซียวเหยาเข้าใจในสิ่งที่อีกคนต้องการจะสื่อขึ้นมาทันที