คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 616

เซียวเหยาเพ่งมองรูปภาพอยู่พักหนึ่ง พลันชะงักนิ่งค้างไป เสียงเข้มเอ่ยตะกุกตะกัก “นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดนะ”

“เข้าใจผิดเหรอ?” เสี่ยวเซียวหัวเราะหึ “เอาสิ ไหนลองอธิบายเรื่องเข้าใจผิดนี้หน่อยซิ”

“ผู้หญิงคนนั้นพุ่งเข้ามาตอนพวกเรากำลังเฮฮากันอยู่ และบอกว่ากำลังเล่น ‘จริงหรือกล้า’ แข่งกับเพื่อน ๆ ของเธอ แล้วก็ขอให้ฉันช่วยกอดเธอหน่อยได้ไหม”

เสี่ยวเซียวกระตุกยิ้มพร้อมเลิกคิ้ว “แล้วนายก็ยอมตกลงช่วยเธองั้นสิ?”

เซียวเหยาตอบกลับตรง ๆ “ใช่ ฉันยินดีช่วย”

“ก็จริง การช่วยเหลือเป็นเรื่องที่น่ายินดีนะ” ร่างบางตอบกลับแล้วเหยียดยิ้ม “ถ้าอย่างนั้น ฉันควรชมคุณใช่ไหม?”

ร่างสูงยิ้มแห้งทันที “ไม่ต้องก็ได้”

เซียวเหยาตอบอ้ำอึ้ง พลางเหล่มองสายตาตะลึงของเพื่อนฝูง ก่อนจะหลบตากัดริมฝีปากอย่างอับอาย พร้อมวางแก้วเบียร์ลงเชิงหมดอารมณ์

ความจริงแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เขายอมอ่อนข้อให้กับผู้หญิงแบบนี้

และการกระทำเหล่านี้ของตัวเอง ก็เป็นการตอบสนองต่อความรู้สึกในใจที่มีออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

บางทีอาจจะเพราะว่ามันเป็นความรัก

พลันมุมปากของใบหน้าหล่อเหล่าก็ยกยิ้มราวกับได้คำตอบที่พอใจ ทว่าพอจะหันไปอธิบายให้แฟนสาวได้รับรู้ หยิง เสี่ยวเซียวก็ลุกพรวดขึ้นเสียก่อน

“จะทำอะไรของเธอ?” คิ้วเข้มขมวดมุ่น

ใบหน้าสวยหันกลับมาพลางยิ้มให้ “ก็จะทำตัวให้มีประโยชน์ไง”

“ทำตัวให้มีประโยชน์?” เซียวเหยามุ่นคิ้วกว่าเดิมพร้อมพูดตามร่างเล็ก

รอยยิ้มของเสี่ยวเซียวกดลึกกว่าเดิม ขณะที่ชี้นิ้วไปยังเค้าเตอร์บาร์ใกล้ ๆ “เห็นร่างที่นั่งเหงาตรงนั้นไหม? ฉันวางแผนจะช่วยเขาออกจากหมกตัวอยู่คนเดียว”

พลันใบหน้าหล่อเหลาก็เรียบตึงทันที “บ้าไปแล้วหรือไง?”

เสี่ยวเซียวยังคงยกยิ้ม “คุณคือคนที่บอกว่าการช่วยเหลือเป็นเรื่องที่น่ายินดีเองนะ”

พูดจบร่างเพรียวก็ลุกขึ้นเดินยังบาร์โซนดังกล่าวทันที โดยไม่เกรียงกลัวออร่าทมิฬที่กำลังแผ่กระจายออกมาจากแฟนหนุ่มเลย