คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 615

เซียวเหยาที่เห็นรายชื่อนั้นก็รีบเอ่ยท้วงอย่างไว “ฉันไม่ได้บล็อกเธอนะ”

ทว่าสายตาของแฟนสาวเต็มไปด้วยความไม่เชื่อใจ “ถ้านายไม่ได้ทำ แล้วใครมันทำล่ะ?”

พอเห็นสถานการณ์ไม่ดี สองมือหนาก็ยกชูแสดงความบริสุทธิ์ใจ “สาบานเลย ฉันไม่เคยทำแบบนั้น”

สายตากรีดแทงยังคงมีให้คนเป็นแฟนหนุ่ม แถมยังไม่ปักใจเชื่อในคำพูดนั้นอีกต่างหาก

“ผมพิสูจน์ได้ว่าเหยาไม่ได้ทำ” พลันใครอีกคนในกลุ่มก็เอ่ยขึ้น

เสี่ยวเซียวจึงหันกลับไปมองหนุ่มหน้าสวยคนนั้น

“คุณจะพิสูจน์ยังไง?” นัยน์ตากลมหรี่มองอย่างจับผิดอีกครั้ง พร้อมไฟโกรธที่พยายามควบคุมไม่ให้หลุดออกมา

ชายคนนั้นมองไปที่เซียวเหยาเชิงไม่กล้าพูด

แต่เสี่ยวเซียวก็หันไปใช้สายตาคุมเซียวเหยาไว้ ก่อนจะหันมาพูดกับชายหนุ่มเมื่อครู่ “พูดเลย พูดให้หมดว่าคุณรู้อะไร”

เขาเลิกลักลังเลอยู่พัก ไม่นานก็ค่อย ๆ เอ่ยออกมา “อันที่จริงแล้ว…มันเป็นฝีมือของผู้หญิงที่เหยาพามากินข้าวกับพวกเรา”

ลู เซียวเหยาผู้ไม่รู้ตัวคนร้ายก็อยากรู้ความจริงเช่นกัน จึงปล่อยให้เพื่อนของตนเล่าต่อไป

แต่พอเพื่อนเล่ามาถึงตรงนี้ ใบหน้าหล่อของเขาก็ถอดสีทันที

‘เดี๋ยว จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง!’

‘ต้องเพราะเมาแน่ ๆ!’

‘ผมกินข้าวกับไอ้พวกนี้…แล้วก็พาผู้หญิงมาด้วย?!’

พลันสายตาอาฆาตของแฟนสาวก็จ้องเขม็งไปที่แฟนหนุ่มของตัวเอง ริมฝีปากบางเหยียดยิ้มที่ไม่ใช่ยิ้มตาหวานมาให้ “ลู เซียวเหยา อย่าบอกนะว่ายัยนั่นคือ ซู ซินเล่ย”

เมื่อเห็นรอยแสยะยิ้มนั่น เซียวเหยาก็ทำได้เพียงหัวเราะฝืดพลางเอ่ยเสียงเบาหวิว “ใช่ ซู ซินเล่ยนั่นแหละ”

“ลู เซียวเหยา!” เสี่ยวเซียวตวาดลั่น

โชคดีที่เสียงในบาร์นั้นดังมากพอไม่ทำให้พวกเขาเป็นจุดเด่น