“ไม่ ประธานหยางไม่เชื่อพวกเขา แต่ว่า ลุงซองและป้าซองทำงานกับหยางกรุ๊ปมาหลายปีแล้ว เขารู้จักพวกกันเป็นอย่างดี”
“ประธานไม่เชื่อพวกเขาเหรอ?”
ซอง อันยีขมวดคิ้ว “ถ้าเขาไม่เชื่อสิ่งที่พวกเขาพูด แล้วพ่อแม่ของฉันถูกจำคุกได้ยังไง?”
“นั่นเป็นเพราะว่า…” ฮัน อี้เฉิน ลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดต่อ “เฉียนเฉียน และอารองของเธอปลอมแปลงบัตรกำนัลโอนเงินและตั๋วเงินหมุนเวียนของธนาคารทุกประเภท หลักฐานดังกล่าว ประธานหยางต้องเชื่อว่าลุงซอง และป้าซองยักยอกเงินไปเอง”
“ต้องเชื่อ?” เสียงของ ซอง อันยีแหลมขึ้น “ฉันเดาว่าเขาจะต้องทำให้พ่อแม่ของฉันเป็นแพะรับบาปสำหรับการกระทำชั่ว ๆ ของญาติของเขา”
ฮัน อี้เฉินเงียบไป เขารู้เรื่องราวภายในของปัญหาเป็นอย่างดี แต่ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก
เมื่อนึกถึงพ่อแม่ของเธอที่ทุกข์ทรมานโดยไม่มีเหตุผล ซอง อันยีก็โกรธจัด
เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ และเหลือบมองโทรศัพท์บนโต๊ะจากหางตา บอกกับตัวเองในใจว่าเธอต้องสงบสติอารมณ์
หลังจากนั้นไม่นาน เธอถามว่า "ทำไมพ่อแม่ของฉันถึงสารภาพในภายหลังล่ะ?"
“มันต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับหยาง เฉียนเฉียน”
“นั่นก็เพราะว่า...” ฮัน อี๋เฉินลังเล
ซอง อันยีเริ่มกังวล “อะไรนะ บอกฉันสิ!”
“อารองของเฉียนเฉียน ส่งคนมาเตือนลุงซอง และป้าซอง โดยบอกว่าถ้าพวกเขาไม่สารภาพ พวกเขา...จะไม่ปล่อยคุณไป!”
ซอง อันยีตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็รู้สึกตัวทและหัวเราะอย่างโกรธจัด “อารองของเฉียนเฉียน ช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ!”
“นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่น่าแปลกใจที่พ่อแม่ของฉันปฏิเสธที่จะสารภาพความผิดฐานทุจริตในศาล แต่พวกเขาก็เปลี่ยนใจในคืนต่อมา ไม่มีใครจะเชื่อถ้าพวกเขาบอกว่าไม่ได้เป็นคนโกง”
“ที่นายพูดมาทั้งหมดจริงหรือเปล่า” ซอง อันยีถาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม