เขาหยิบมันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเขาเห็นชื่อของผู้โทร
เมื่อเห็นเช่นนั้น ซอง อันยีก็ถามอย่างไม่แน่ใจ “หยาง เฉียนเฉียนเหรอ?”
ฮัน อี้เฉินเงยหน้าขึ้นมองเธอ และตอบเธอเบา ๆ “ใช่ เธอนั่นแหละ”
ซอง อันยีเลิกคิ้ว และพูดอย่างแผ่วเบา “งั้นก็ รับสิ”
ฮัน อี้เฉินรู้สึกผิดหวังมาก เมื่อสีหน้าของเธอเย็นชา ดูไม่สนใจที่มีคนโทรหาเขาเลย
โทรศัพท์มือถือของเขายังคงดังอยู่ เขาไม่มีเวลาคิดมากและรีบรับสาย
ขณะที่เขารับสายของหยาง เฉียนเฉียน ซอง อันยีก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาจากโต๊ะน้ำชา และแกล้งทำเป็นเล่นกับมัน อันที่จริงเธอปิดฟังก์ชั่นการบันทึกเสียงและบันทึกการบันทึกครั้งก่อนใว้
เป็นหลักฐานที่สำคัญที่สุดในการพิสูจน์ว่าพ่อแม่ของเธอเป็นผู้บริสุทธิ์
หลังจากรับสายของ หยาง เฉียนเฉียนแล้ว ฮัน อี้เฉินก็รีบออกไปเลย
ทันทีที่ ฮัน อี้เฉินออกไป ซอง อันยีก็โทรหา เซิน โมเฟย ทันทีที่เขารับสาย เธอพูดอย่างกังวลว่า "โมเฟย ฉันมีหลักฐานที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของพ่อแม่ฉันแล้ว"
ฮัน อี้เฉินขับรถออกจากประตูของย่านที่อยู่อาศัยที่ ซอง อันยีอาศัยอยู่ ขณะจ้องมองไปที่ถนนข้างหน้าอย่างตั้งใจ เขาไม่ได้สังเกตว่า ในที่จอดรถถัดจากย่านที่อยู่อาศัย มีรถสปอร์ตสีแดงซึ่งหน้าต่างด้านหน้าเปิดไว้ครึ่งหนึ่ง จอดอยู่ที่นั่น
ถ้าเขาเห็นมัน เขาจะค่อนข้างแปลกใจ และคุ้นเคยกับมันเป็นพิเศษเช่นกัน
นั่นเป็นเพราะเจ้าของรถไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก หยาง เฉียนเฉียน
ในขณะนี้ หยาง เฉียนเฉียนกำลังนั่งอยู่ในรถ มองออกไปทางหน้าต่างที่เปิดไว้ครึ่งหนึ่ง เมื่อเธอเห็นรถของ ฮัน อี้เฉินออกมา เธอหรี่ตาลงและเธอก็กำที่พวงมาลัยช้า ๆ
"ผมกำลังคุยกับลูกค้าอยู่ ผมกำลังจะกลับแล้วล่ะ"
นั่นคือสิ่งที่ ฮัน อี้เฉินบอกกับเธอทางโทรศัพท์ แต่ความจริงคืออะไร?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม