คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 627

ลุงซองกับน้าซองกลับบ้าน

มันเป็นข่าวที่น่าตื่นเต้นมากสำหรับ ทัง โรลชูว และ หยิง เสี่ยวเซียว เพราะเธอขอเลิกงานก่อนเวลาแล้วตรงไปยังบ้านของซอง อันยี

ทันทีที่พวกเขาเห็นลุงซองและป้าซอง ดวงตาของพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที

“ชูวชูว เสี่ยวเซียว” น้าซองยังคงอ่อนโยนเหมือนเดิม ขณะที่เธอทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

ลุงซองก็มองพวกเธอด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น

“ป้าซอง!”

ทัง โรลชูว และ หยิง เสี่ยวเซียว วิ่งเข้าไปกอดคุณป้าซง และพวกเขาก็ไม่สามารถห้ามน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาอาบที่แก้มของพวกเขาได้

“หนูคิดถึงคุณลุงคุณป้ามากค่ะ” ทัง โรลชูวพูดพร้อมกับร้องไห้

“หนูด้วยค่ะ” หยิง เสี่ยวเซียวพูดพร้อมเสียงสะอึก

ในความคิดของทัง โรลชูว ป้าซองเป็นเหมือนแม่อีกคนของเธอ

แม่ของเธอเสียชีวิตก่อนเวลาอันควร หลังจากที่ได้รู้จักกับอันยีแล้ว เธอก็รู้สึกถึงความรักของแม่จากป้าซองอีกครั้ง ดังนั้นลุงซองและป้าซอง จึงมีความสำคัญต่อเธอมาก

“เด็กโง่ ร้องไห้ทำไม ลุงกับป้ากลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว” ตาของป้าซองก็แดงเช่นกัน และเธอก็ลูบหลังพวกเขาเบา ๆ

“พ่อแม่ หนูกลับมาแล้ว” ซอง อันยีออกไปหาอะไรสักอย่างเมื่อเธอกลับมา เธอเห็นทั้งสามคนกำลังร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน และอดไม่ได้ที่จะขยี้ตา

“เป็นภาพที่ซึ้งมากจริง ๆ”

เธอเดินไปและจ้องไปที่ ทัง โรลชูว และ หยิง เสี่ยวเซียว อย่างเงียบ ๆ ซึ่งใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา

เธอหัวเราะและพูดออกมา “เธอทั้งสอง รีบเช็ดน้ำตาให้เร็วที่สุดเลยนะ พ่อแม่ของฉันกลับมาแล้ว เป็นเรื่องที่น่าดีใจ หยุดร้องไห้ได้แล้ว”

เธอรู้ว่าทั้งสองคนกำลังร้องไห้ เพราะพวกเขาตื่นเต้นดีใจมากเกินไป แต่เธอทนไม่ได้กับบรรยากาศแบบนี้ ซึ่งมันทำให้เธอซึ้งและร้องไห้ในเวลาออกมาในที่สุด มันเป็นเรื่องตลกจริง ๆ ที่พวกเขาทั้งสี่ร้องไห้แบบนั้น

น้าซองปล่อย ทัง โรลชูว และ หยิง เสี่ยวเซียว เธอปาดน้ำตา แสร้งทำเป็นรำคาญ และตำหนิเธอ “สาวน้อยพวกนี้ พวกเธอกำลังทำไรอยู่”