เซิน โมเฟยเดินไปและจ้องมองที่ หยาง เฉียนเฉียนอย่างเย็นชาและดุดัน เขาออกคำสั่ง “เรียกรปภ.ให้ส่งคนมาลากเธอออกไป”
เมื่อได้ยินว่าเธอจะถูกพาตัวออกไป หยาง เฉียนเฉียนก็เสียสติไป เธอตะโกนใส่ เซิน โมเฟยโดยตรง “เซิน โมเฟย , ซอง อันยีรองเท้าที่พังยับเยินไปแล้ว! ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลเซิน คุณจะกล้าสวมมันได้ยังไง!”
ทันทีที่เธอพูดคำเหล่านั้น ทุกคนในบริษัทก็รู้สึกว่ามีลมเย็น ๆ พัดผ่านพวกเขา พร้อมกับเสียง 'ซู่ ๆ' พวกเขาทั้งหมดรู้สึกถึงออร่าที่เย็นยะเยือกจากเจ้านายของพวกเขา
ทุกคนยังคงเงียบด้วยความกลัว และจ้องไปที่เจ้านายของพวกเขาอย่างระมัดระวัง
เจ้านายของพวกเขาเดินไปหาหยาง เฉียนเฉียน เขายื่นมือออกมา และคว้าเธอไว้ที่คอของเธอ ใบหน้าดูซีดไปในทันที
“อะไร... คุณกำลังทำอะไร” เสียงของหยาง เฉียนเฉียน สั่นเล็กน้อย
เซิน โมเฟยมองดูเธออย่างน่ากลัวด้วยรอยยิ้มกระหายเลือดที่มุมปากของเขา "หยาง เฉียนเฉียน ในเมืองนี้ ถ้าฉันต้องการฆ่าใครสักคน มันง่ายเหมือนการฆ่ามด เธอเชื่อไหมว่าฉันสามารถบีบคอเธอให้ตายในตอนนี้ได้เลย"
ภาพลักษณ์ของ เซิน โมเฟยนั้นอ่อนโยน และมีอารยะธรรมมาโดยตลอด เขามีรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าที่หล่อเหลาอยู่เสมอ ซึ่งทำให้เขาดูเข้ากันได้ง่ายเป็นพิเศษ แต่วันนี้ จู่ ๆ เขาก็แสดงให้เห็นอีกด้านของตัวเอง ซึ่งทำให้พนักงานทุกคนในแผนกสื่อตกตะลึง
หยาง เฉียนเฉียนค่อย ๆ ดึงสติของเธอกลับมา เธอจ้องไปที่ใบหน้าที่มืดมนที่สุดของเซิน โมเฟย ด้วยดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความกลัว ฝ่ามือของเขาบีบคอเธอ ราวกับว่าเขาจะบีบคอเธอจนตายจริง ๆ ถ้าเธอพูดอะไรเพื่อยั่วยุเขา
ทุกคนกลัวตาย
เมื่อเผชิญกับความตาย หยาง เฉียนเฉียน เลือกที่จะยอมแพ้ "ฉันเชื่อคุณ ฉันเชื่อคุณ คุณ...คุณช่วยปล่อยฉันได้ไหม..."
เสียงของหยาง เฉียนเฉียน เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง และมีเสียงสะอื้นเล็กน้อย
“โมเฟย” ซอง อันยีไม่ต้องการให้เขาทำอะไรผิดเพราะเธอ เธอเลยพยายามจะหยุดเขาอย่างรวดเร็ว
เซิน โมเฟยกะพริบตาเมื่อได้ยินเสียงของเธอ จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ คลายมือออก
รู้สึกว่ามือที่บีบคอของเธอคลายลง ขาของ หยาง เฉียนเฉียนกลายเป็นวุ้น ถ้าเธอไม่จับอยู่ เธอก็คงล้มลงกับพื้นไปแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม