"แล้วเธอฉีกเช็คเหรอ?" ลู เซียวเหยาวางถ้วยกาแฟของเขาลงบนโต๊ะ ขณะที่จ้อง หยิง เสี่ยวเซียวที่นั่งตรงข้ามเขาด้วยความประหลาดใจ
หยิง เสี่ยวเซียวพยักหน้า “แน่นอน ฉันจะเก็บไว้ทำไมล่ะ?”
ลู เซียวเหยาลูบจมูกของตัวเองเล็กน้อย “น่าเสียดาย นั่นล้านดอลลาร์เลยนะ”
“น่าเสียดาย?”
หยิง เสี่ยวเซียวเลิกคิ้ว และถามว่า "ลู เซียวเหยาทำไมนายเสียดายเงินหนึ่งล้านดอลลาร์?"
“ในเมื่อเธอเต็มใจเอาให้ มันก็ไม่ควรปฏิเสธ เราจะปฏิเสธเงินฟรีได้ยังไง” ลู เซียวเหยาคิดว่าการรับเช็คมาแบบนี้ไม่ได้หมายความว่าจะต้องไปจากโมเฟย ใครจะกล้าปฏิเสธเงินจำนวนมหาศาลนี้กันล่ะ?
“ลู เซียวเหยา!” หยิง เสี่ยวเซียวโยนหมอนข้างไปที่เขา แและก็บ่นไปว่า "อันยีเป็นผู้หญิงที่มีอุดมการณ์"
ลู เซียวเหยาจับหมอนข้างที่เธอโยนมาได้อย่างง่ายดาย และยิ้มออกมา “ฉันแค่พูดเล่นเอง ไม่เห็นต้องอาละวาดเลย”
หยิง เสี่ยวเซียวสูดหายใจเข้าลึก ๆ และหรี่ตาลง “ลู เซียวเหยาถ้าพ่อของฉันขอให้นายไปจากฉันแลกกับเงินล้านเหรียญ นายคงไม่ไปหรอกใช่ไหม?”
“ฉันก็เป็นคนที่มีอุดมการณ์เหมือนกัน” ลู เซียวเหยานั่งตัวตรง และจ้องที่เธอด้วยท่าทางเคร่งขรึม
หยิง เสี่ยวเซียวกลอกตา "นายควรเป็นไปต่างหาก"
ลู เซียวเหยาเม้มปากและไม่พูดอะไรต่อไป เขาเปลี่ยนหัวข้อและพูดว่า "ฉันเชื่อว่า ซู เหวินจิงคงไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ แน่นอน ทางข้างหน้าของโมเฟยกับอันยีต้องลำบากแน่ ๆ"
หยิง เสี่ยวเซียวกัดริมฝีปากของเธอและครุ่นคิดก่อนที่จะถามออกไปว่า “พี่ชายของนายช่วยเขาได้ไหม? นายว่านายท่านเซินจะฟังพี่ชายของนายรึเปล่า?”
“จริงอยู่ที่ปู่ของฉันฟังพี่ชาย แต่…” ลู เซียวเหยาหยุดพูดไปเล็กน้อย “ในเรื่องนี้ ปู่อาจไม่ยอมฟังเขาเลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม