เหวินจิง?
ทัง โรลชูวเลิกคิ้ว “คู่หมั้นของนายน่ะเหรอ?”
“ใช่ เธอนั่นแหละ”
พลันใบหน้าสวยก็ยิ้มบาง “ดูเหมือนเธอจะแลคุณปู่ได้ดีนะ”
“ว่าอย่างนั้นก็ได้ เธอคอยดูแลปู่ตั้งแต่กลับมาจากต่างประเทศแล้ว”
โรลชูวพยักหน้าเปลี่ยนเรื่องคุย “คุณปู่ยังยืนยันคำเดิมอยู่ไหม?”
เซิน โมยเฟยฟังคำถามนั้นแล้วนิ่งไปพักหนึ่ง “ดูท่าแล้วคงจะเปลี่ยนความคิดปู่ไม่ได้ แต่ถ้า ซู เหวินจิงล่ะก็ไม่แน่”
“หือ?” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นกว่าเดิม ก่อนหน้านี้เหวินจิงยังพยายามยุแยงให้อันยีกับโมเฟยเลิกกันอยู่เลย ทำไมจู่ ๆ ถึงเปลี่ยนใจขึ้นมาได้?
ด้วยความสงสัยที่มีอยู่ โรลชูวจึงอดเอ่ยถามออกมาไม่ได้ “หมายความว่ายังไง?”
“ตอนนี้เธอยอมยกเลิกการแต่งงานแล้ว และยอมให้ผมแต่งงานกับอันยี” โมเฟยตอบเสียงร่าเริง
“จริงเหรอ?” มันง่ายเกินไปหน่อยหรือเปล่า?
ทว่ารอยยิ้มบนหน้าหล่อเมื่อครู่กลับหดลงอีกครั้ง “ถ้าให้พูดตามตรง ผมไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะยอม แต่ในเมื่อเหวินจิงกล้าพูดมันต่อหน้าปู่แบบนั้น คงแปลว่าเธอคิดมาดีแล้ว และยืนยันจะทำตามที่พูดจริง ๆ”
แค่โรลชูวกลับไม่คิดแบบนั้นเสียทีเดียว คนอย่างซู เหวินจิง ที่ยอมลงทุนทำทุกอย่างและทุกวิธีทางเพื่อให้สองคนนี้เลิกกัน จะยอมกลับใจจากยินร้ายเป็นยินดีได้ในเวลาเพียงไม่กี่วันเหรอ?
ผู้หญิงคนนั้นยอมแพ้จริง ๆ ใช่ไหม?
ต่อให้นั่งคิดนอนคิด โรลชูวก็ไม่เชื่อง่าย ๆ หรอก
“โมเฟย…” ขณะที่เธอกำลังจะบอกสิ่งที่ค้างคาในใจ เสียงครางสะลึมสะลือของใครบางคนก็ขัดแทรกเข้ามาเสียก่อน
“อือออ…”
พลันสองร่างที่กำลังคุยกันก็รีบหันกลับไปมองต้นเสียงทันที ภาพที่เห็นนั้นคือ ซอง อันยีที่กำลังขมวดคิ้ว และค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาช้า ๆ ดวงตากลมของมองไปด้านหน้าอย่างเหม่อลอย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม