คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 695

ฉีเหยินเคยเจอ เซา เสี่ยวหวันมาก่อน และหล่อนเองก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อของเขา แต่ก็ยังปกปิดความจริง แถมยังให้ปากคำกับตำรวจผิด ๆ อีก ทำให้การสืบสวนนั้นเป็นไปอย่างยากลำบากและกินเวลาอยู่นาน

พอเห็นอีกฝ่ายโกรธจัด นัยน์ตากลมของโรลโรลก็วูบไหวพลางก้มหน้าหลบตา “ฉันขอโทษจริง ๆ นะ ฉันรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะมาพูดอะไรตอนนี้ แต่ว่า อย่างน้อยขอฉันเข้าไปดูอาการของลุงจ้าวหน่อยได้ไหม?”

ถ้าไม่ใช่เพราะมีคนพาตัวพ่อมาส่งโรงพยาบาล พ่อของเขาคงตายไปแล้ว

แต่ผู้หญิงคนนี้กลับมาขอโทษ และทำทีดูดำดูดีพ่อของเขาเอาตอนนี้ ให้มองกี่ครั้งก็ยังมองออกว่าทุกอย่างที่เธอทำนั้นแสแสร้ง

“ผมไม่มีวันยอมให้คุณเจอพ่ออีก” นัยน์ตาคมตวัดมองใบหน้าสวยอย่างแข็งกร้าว ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยโดยไม่สนใจเธออีก

พอโดนปฏิเสธรอบสองของวัน กู โรลโรลก็หน้าตึงขึ้นมาทันที พร้อมจ้องมองไปยังประตูที่ปิดสนิทราวจะเผาไหม้ห้องทั้งห้องก็ว่าได้

จุดประสงค์ของเธอในการมาครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องซับซ้อนแต่อย่างใด ดาราสาวต้องการตกลงกับลุงจ้าวเป็นการส่วนตัว เพื่อไม่ให้ชายชราเลือกไปอยู่กับอีกข้างแล้วหันมาเล่นงานแม่ของเธอ

แต่เธอไม่คิดว่าลูกชายของลุงจ้าวจะมีท่าทีแบบนี้ เขาไม่ยอมให้เธอเจอหน้าพ่อตัวเองเลยด้วยซ้ำ และถ้าเป็นแบบนี้ แผนการที่เธอวางไว้ก็จะล่มหมด ไม่สิ มันต้องมีทางอื่น

ขณะกำลังครุ่นคิด ดวงตาก็เหลือบไปเห็นนางพยาบาลที่เดินผ่านไปมาหน้าห้องพักผู้ป่วยจนเกิดไอเดียบางอย่างขึ้น ขาเรียวรีบวิ่งเข้าไปหานางพยาบาลคนนั้นทันที

เมื่อกลับเข้ามาในห้อง ฉีเหยินก็บอกพ่อว่าลูกสาวของเสี่ยวหวันอยู่ด้านนอก และต้องการจะขอเยี่ยม

วินาทีที่ได้ยินชื่อลูกสาวของเสี่ยวหวัน ร่างทั้งร่างของชายชราก็สั่นกลัวพร้อมจับมือลูกชายตนไว้แน่น “ฉีเหยิน ไล่เธอไป พ่อไม่อยากเจอเธอ!” ทางด้านลูกชายที่กลัวว่าอาการของพ่อจะแย่ลง ก็รีบเอ่ยปลอบโดยเร็ว “ไม่ต้องห่วงนะครับพ่อ ผมบอกปฏิเสธเธอไปแล้ว และก็ย้ำไปด้วยว่าพ่อไม่ต้องการเจอเธออีก”

พอได้ฟังคนเจ็บก็ถอนหายใจออกช้า ๆ “ดีแล้ว ดีแล้ว”