คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 721

เพราะเมื่อก่อนเคยสัญญาไว้ว่าจะเลี้ยงข้าว เซิน โมเฟยจึงต้องหาเวลาพา ซู เหวินจิงออกไปทานข้าว แต่พอทานเสร็จ หญิงสาวกลับต้องการให้เขาไปเดินซื้อของเป็นเพื่อนอีก

พูดตามตรง เขากับอันยีก็คบกันมาได้สักพักแล้ว แต่เขายังไม่เคยออกไปช้อปปิ้งกับแฟนสาวเลยสักครั้ง

โมเฟยไม่อยากไปต่อ แต่ก็เบื่อหน่ายกับการรบเร้าของเธอ สุดท้ายจึงต้องตกปากกรับคำไป

เปรียบเทียบกับซู เหวินจิง ที่ดี้ด้ามีความสุขแล้ว ช่างแตกต่างกับใบหน้าหล่อของเซิน โมเฟย ที่เรียบตึงปนไม่พอใจนิด ๆ

ความตั้งใจแรกหลังทานข้าวเสร็จคือ ส่งเหวินจิงกลับแล้วเดินไปหาอันยี แต่พอโดนตื้อให้เดินซื้อของด้วยแบบนี้ เขาก็ไม่รู้ว่ากว่าหล่อนจะซื้อของเสร็จมันจะกินเวลาไปเท่าไหร่

มือหนายกขึ้นดูนาฬิกาของตนแล้วต้องขมวดคิ้วกว่าเดิม “พี่สาวคะ ร้านนี้เสื้อผ้าน่ารักมากเลย เราเข้าไปดูกันดีกว่า” แต่เสียงที่เต็มไปด้วยความสุขของซู เหวินจิง ก็ยังพูดไม่หยุดราวกับไม่สนใจใบหน้าหล่อที่กำลังหยิกงอ

เธอคว้ามือเขาไว้ “ไปกันเถอะ พี่สาม”

ดวงตาคมเหลือบมองมือของตนที่ถูกอีกฝ่ายจับไว้ พลันดึงมืออกพร้อมยิ้มบาง “ฉันไม่เข้าไปด้วยหรอก”

เสียงเข้มพูด โมเฟยหยิบกระเป๋าเงินออกมายื่นเครดิตการ์ดให้หญิงสาวตรงหน้า “อยากซื้ออะไรก็เลือกเอา ฉันจ่ายให้เอง”

ซู เหวิงจิงจ้องมองไปที่การ์ดด้วยสายตาไม่พอใจแวบหนึ่ง ก่อนจะรีบซ่อนมันไว้แล้วยิ้มหวานให้โมเฟย “ถ้างั้นฉันช้อปไม่ยั้งเลยนะ พี่สาม”

“ตามสบายเลย” พูดจบร่างสูงก็ลูบหัวเธอหนึ่งครั้งพร้อมเอ่ยลาขอตัวออกมาจากบริเวณนั้นอย่างว่องไว

เมื่อเงาของแผ่นหลังกว้างหายไปกับกลุ่มคน เธอก็เบนสายตาก้มมองสิ่งที่อยู่ในมืออย่างไม่สบอารมณ์ สิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่การ์ดโง่ ๆ ไร้ชีวิตนี่ เธอต้องการความเอาใจใส่จากเขาต่างหาก

ในเมื่อเซิน โมเฟยไปแล้ว เธอก็หมดอารมณ์อยากช้อปปิ้งเช่นกัน

ซู เหวินจิงจึงเดินข้ามถนนไปเตรียมเรียกแท็กซี่