ไม่กี่วินาทีต่อมา ผลของการค้นหาเกี่ยวกับข่าวของหนิง เฉียวเฉียว ก็โผล่ขึ้นเต็มหน้าจอสี่เหลี่ยม
โรลชูวกดเข้าไปอ่านหัวข้อข่าวและเนื้อหาด้านในอย่างละเอียด สรุปที่จำความได้ก็มีเพียงดาราสาวหายตัวไปขณะเดินทางกลับเมืองเป่ยหนิงเท่านั้น ยังไม่มีความคืบหน้าอันใดจากเจ้าหน้าที่ตำรวจ
“พี่โรลชูว พี่คิดว่าเธอจะหายไปแบบไม่มีสาเหตุเหรอพี่?” เสี่ยวซูที่ยืนอยู่ข้างกันเอ่ยถาม
ใบหน้าสวยส่ายปฏิเสธ ร่างบางเอนกายพิงเก้าอี้หนังขบกัดเล็บนิ้วโป้งอย่างใช้ความคิด
ราวกลับว่าลึก ๆ แล้ว โรลชูวจะมีคำตอบของเรื่องนี้อยู่ในใจ “พี่โรลชูว…” เด็กน้อยเรียกชื่อเธออีกครั้ง เมื่อเห็นผู้เป็นพี่สาวจมอยู่ในความคิดนานเกินไป
โรลชูวสะดุ้งตกใจหันไปยิ้มให้คนเรียก “มีอะไรเหรอ?”
ตาเรียวของเด็กชายลอกแลกซ้ายขวา ก่อนจะขยับเข้าไปกระซิบเสียงเบา “พี่โรลชูว หรือว่ามีใครลักพาตัวหนิง เฉียวเฉียวไป?”
หญิงสาวกระพริบตาปริบ “ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ?”
เสี่ยวซูนิ่งคิดไปพักหนึ่ง พลันเอ่ย “ก็ถ้าไม่ใช่การลักพาตัว เธอจะหายไปเฉย ๆ แบบนั้นได้ยังไงละครับ?”
“หึ หึ อาจจะเป็นสิ่งลี้ลับก็เป็นได้นะ” โรลชูวตอบติดตลก
“สิ่งลี้ลับเหรอ?” เสี่ยวซูขมวดคิ้ว “ยังงั้นก็ได้เหรอ? ไม่อ่ะ ผมว่าเป็นการลักพาตัวแน่นอน”
โรลชูวยิ้มเอ็นดู ไม่นานก็ไล่เด็กหนุ่มกลับไปทำงานของตัวเอง
เมื่อทั้งห้องกลับมาเงียบอีกครั้ง คิ้วเรียวก็ขมวดแน่นพร้อมเริ่มคิดเรื่องการหายตัวไปของหนิง เฉียวเฉียว
ขณะเดียวกันโทรศัพท์มือถือคู่ใจก็ดังขึ้นขัดจังหวะคิด
พริบตานัยน์ตากลมก็เบิกกว้างตกใจเมื่อเห็นชื่อคนโทรเข้ามา มันเป็นสายจากจี ยินเฟง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม