ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3989

ถ้าให้เจ้าพ่อเฒ่าไปตอนนี้ จะทำให้แผนการร่ำรวยของทุกคนล่าช้าไม่ใช่เหรอ!

เจ้าพ่อเฒ่าไรอันรู้ดีแก่ใจ การที่ตัวเองละทิ้ง ไม่สนใจ เพราะต้องการเอามาข่มขู่ บีบให้คนพวกนี้เอาผลประโยชน์ให้ตัวเอง ถ้าให้มือถือจริงๆ งั้นตัวเองก็จะไม่มีโอกาสอะไรเลยไม่ใช่หรือไง

ดังนั้น เขาเอามือถือไว้ใต้ก้น พูดอย่างโมโหว่า “พวกแกเก่งไม่ใช่เหรอ งั้นไปคุยกับพวกเขาเองสิ! ฉันไม่มีทางให้มือถือพวกแกหรอก!”

ทันใดนั้น วัยรุ่นคนนั้นพุ่งเข้ามา ขวางหน้าเขาเอาไว้ พูดด้วยแววตาโมโหเป็นอย่างมาก “ถ้าไม่เอามือถือออกมา นายอย่าคิดว่าจะได้ไป!”

“ใช่”

มีวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งพุ่งเข้ามาอีก ล้อมเจ้าพ่อเฒ่าเอาไว้ พูดตำหนิอย่างโมโหว่า “เอามือถือออกมา!”

เจ้าพ่อเฒ่าเห็นดังนั้น จึงพูดเสียงดังว่า “พวกแกถ้าใครกล้าแตะต้องฉัน ฉันจะไปแจ้งตำรวจทันที!”

ทันใดนั้น กลุ่มคนที่กำลังโมโห ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

เจ้าพ่อเฒ่าเห็นความกลัวบนใบหน้าทุกคน ก็อดหัวเราะไม่ได้

เขารู้ดีว่าการแจ้งตำรวจ เป็นจุดอ่อนของพวกเขา

แค่เขาไปแจ้งตำรวจ พวกเขาจะไม่ได้เงินชดเชยสักแดงเดียว

อย่างมากก็แค่ทุบหม้อข้าว ไม่ต้องมีใครได้กินทั้งนั้น!

ดังนั้น เขาด่าพวกวัยรุ่นที่ขวางหน้าเขาว่า “หลีกไปให้พ้น! ฉันให้เวลาพวกแกคิดสามชั่วโมง ถ้าพวกแกยอมรับเงื่อนไขของฉัน มาหาฉันได้ที่บ้านพักคนชรา!”

พูดจบ เขาเข็นรถเข็นออกไปข้างนอกช้าๆ

ทันใดนั้น วัยรุ่นพวกนั้นไม่กล้าผลีผลาม ทำได้เพียงหลีกทางเป็นสองฝั่ง

แต่เห็นได้อย่างชัดเจนว่า สีหน้าของทุกคนโกรธมาก

เจ้าพ่อเฒ่าไม่สนใจเรื่องพวกนี้แล้ว เขาอยากต่อสู้ถึงที่สุด เพื่อเป็นค่าตอบแทนในชีวิตบั้นปลายของตัวเอง