ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3988

เมื่อคิดถึงตรงนี้ จู่ๆ เขารู้สึกว่าพวกคนบ้านเกิดเดียวกัน ที่มาจากเกาะซิซิลี ที่อยู่ตรงหน้าพวกนี้ มีหน้าตาน่ารังเกียจขึ้นมาทันที

เขากำหมัดแน่น ลังเลอยู่นาน จึงหยิบไมโครโฟนขึ้นมาพูดอย่างเย็นชา “ทุกท่าน ฉันหวังว่ามีเรื่องหนึ่ง ที่ทุกคนควรเห็นพ้องต้องกัน นั่นก็คือ ถ้าไม่มีฉัน ทุกคนคงไม่สามารถได้เงินค่าชดเชยเยอะขนาดนี้ ใช่ไหม!”

ทันใดนั้น ทุกคนพากันหยุดลง แล้วเงยหน้ามองเจ้าพ่อเฒ่า ไม่รู้ว่าเขาจะพูดอะไร

แต่คนที่ความรู้สึกไว พอรู้อะไรบ้างแล้ว พูดกระซิบกระซาบด้านล่างว่า “ให้ตายเถอะ ไอ้แก่นี่คงไม่ได้จะเอาผลประโยชน์ใช่ไหม!”

มีคนพูดเสริมด้วยเสียงเบาทันที “ไอ้แก่เลวนี่ คนในครอบครัวตายหมดแล้ว จะเอาผลประโยชน์ไปทำไม เงินพวกนี้แลกมาด้วยชีวิตของลูกฉัน ฉันไม่ให้เขาสักแดงเดียวหรอก!”

มีคนพูดอย่างเห็นใจว่า “เฮ้อ เจ้าพ่อเฒ่าก็น่าสงสารจริงๆ ถ้าเงินนี้เข้าบัญชี ฉันยอมให้ห้าร้อยดอลลาร์ เพื่อช่วยเหลือเขา”

“ห้าร้อย” มีคนพูดอย่างเยาะเย้ย “ฟรานซี่ เธอขี้งกไปหน่อยไหม ถึงช่วยเหลือแค่ห้าร้อยดอลลาร์ ถ้าเป็นฉันคงให้หนึ่งพันแล้ว! ฉันว่า ถ้าเราทุกคนได้เงินค่าชดเชยมาแล้ว ทุกคนให้เจ้าพ่อเฒ่าหนึ่งพันดอลลาร์ ถ้าเป็นอย่างนี้ เจ้าพ่อเฒ่าจะได้เงินประมาณแปดแสนกว่าดอลลาร์เลยนะ เพียงพอที่จะให้เขาเลี้ยงดูตัวเองยามแก่เฒ่า”

“หนึ่งพันเหรอ!” คนที่แสดงท่าทีว่าจะไม่ให้สักแดงเดียวก่อนหน้านี้ พูดอย่างเย็นชา “ถ้าพูดแบบนี้ เขาแค่ขยับปาก ก็ทำเงินได้แปดแสนกว่าดอลลาร์! มีสิทธิ์อะไร ชีวิตลูกชายฉัน เอากลับมาได้แค่ห้าล้านดอลลาร์เท่านั้น!”

ขณะที่ทุกคนกำลังถกเถียงกันไม่หยุด เจ้าพ่อเฒ่ากัดฟันโพล่งออกมาว่า “ทุกคนไม่พูดอะไร งั้นฉันคิดว่าทุกคนตกลงแล้ว ในเมื่อฉันช่วยให้ทุกคนได้เงินชดเชยเยอะขนาดนี้ อย่างน้อยทุกคนต้องเอา 10 เปอร์เซ็นต์ จากเงินชดเชย เป็นค่าตอบแทนของฉัน! ทุกคนก็รู้ ถึงทุกคนไปหาทนายเพื่อขึ้นศาล เปอร์เซ็นต์ที่ทนายเก็บ ก็ไม่น้อยกว่า 30 เปอร์เซ็นต์”

คำพูดนี้ ทำให้มีเสียงสาปแช่งดังขึ้น