ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4015

"เอ๋? ! "กู้ชิวอี๋ถามด้วยความประหลาดใจ:"ให้พี่เย่เฉินไปกับฉันเหรอ?"

"ใช่ไง!"เฉินตัวตัวพูดอย่างหนักแน่น:"งานเลี้ยงอาหารค่ำการกุศลอยู่ที่นิวยอร์ก เขาอยู่ที่โพรวิเดนซ์ไม่ใช่เหรอ? อยู่ใกล้เธอมาก ใช้เวลาขับรถเพียงสามชั่วโมงก็ถึงแล้ว ทำไมถึงไม่สามารถไปงานเลี้ยงอาหารค่ำการกุศลนี้กับเธอไม่ได้ล่ะ? ด้วยวิธีนี้ จะไม่เพียงตอบสนองความรักที่ว่ารักเขาก็ต้องรักทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเขาของเธอไง และยังสามารถให้เย่เฉินรู้ความตั้งใจของเธอ และยังสร้างโอกาสให้พวกเธอสองคนมีสัมผัสที่ใกล้ชิดอีกด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสามตัวน่ะ! นี่ก็คือความพยายามที่มีประโยชน์ไม่ใช่เหรอ? และยังเป็นความพยายามที่มีประโชชน์มาก! ความพยายามที่มีประโยชน์สุดๆ! "

เมื่อพูดถึงนี้ เฉินตัวตัวตบอก และพูดถอดใจว่า:"เฉินตัวตัวนะเฉินตัวตัว เธอนี่มันเป็นอัจฉริยะจริงๆ!"

เมื่อฟังแล้ว ดวงตาของกู้ชิวอี๋เป็นประกาย และพูดอย่างตื่นเต้น:"โอ้ ตัวตัวเธอพูดถูกมากเลย! ไม่พูดอย่างอื่น อย่างน้อยก็สามารถให้พี่เย่เฉินไปนิวยอร์กเพื่อพบฉันได้! มันสมบูรณ์แบบสุดๆ !"

พูดจบ เธอมองเฉินตัวตัว และพูดอย่างซึ้งใจ:"ตัวตัว เธอคือขงเบ้งสาวของฉันจริงๆ! มา ให้ฉันจุ๊บสักทีซิ ฉันยอมอุทิศจูบแรกให้กับเธอ!"

เฉินตัวตัวหลบไปด้วย แสร้งทำเป็นรังเกียจด้วย แล้วพูดว่า:"อย่ามาล้อเล่น เธอไม่ได้อุทิศจูบแรกให้พี่เย่เฉินของเธอเหรอ?"

กู้ชิวอี๋พูดอย่างเขินอาย:"ฉันเคยจุ๊บแก้มของพี่เย่เฉิน ไม่นับเหรอ?"

เฉินตัวตัวเบ้ปาก:"รู้ไหม การจุ๊บแก้มก็ไร้ประโยชน์ คราวหน้าอย่าจุ๊บแก้ม จูบปากไปเลย!"

เมื่อได้รับแรงบันดาลใจจากเฉินตัวตัว กู้ชิวอี๋กลับมาที่ห้องรับรองคนเดียว พร้อมโทรศัพท์มือถือของเธอ

ทันทีที่เข้าไปในห้องรับรอง เธอก็โทรหาเย่เฉินทันที

ในเวลานี้ เย่เฉินกำลังนอนอยู่บนโซฟาในโรงแรมอย่างเบื่อหน่าย

เซียวชูหรันไปเรียน เขาอยู่คนเดียวในโรงแรม ไม่มีอะไรทำเลย เบื่อหน่ายจนอยู่ไม่นิ่ง