ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4014

กู้ชิวอี๋ลูบผมจอนอย่างลำบากใจ และกระซิบว่า:"ไม่จำเป็นหรอก ฉันไม่ได้อยากจะเอาใจพี่เย่เฉิน……"

เฉินตัวตัวตบต้นขาอย่างโกรธจัด และถามเธอว่า:"กู้ชิวอี๋ เธอยังอยากแต่งงานกับเขาอีกรึเปล่า?"

กู้ชิวอี๋ตกใจกับเธอ และพูดโดยไม่รู้ตัวว่า:"อยากสิ…...อยากแน่นอน…..."

เฉินตัวตัวบีบต้นขาของเธอ กัดฟันด้วยความโกรธ และพูดว่า:"ถ้าเธออยากจะแต่งงานกับเขาจริงๆ งั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เลิกเป็นคนงี่เง่าที่ทุ่มเทอยู่แต่เบื้องหลังเงียบๆ !ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ทุกสิ่งที่เธอทำเพื่อเขา ต้องทำให้เขารู้เด็ดขาด มิฉะนั้นเธอจะพยายามไปก็ไร้ประโยชน์!"

เฉินตัวตัวจ้องมาที่เธอ และถามเธอว่า:"รู้ไหมว่าความพยายามที่ไร้ประโยชน์คืออะไร?"

กู้ชิวอี๋ตกใจกับท่าทางของเธอ และพูดตะกุกตะกักว่า:"ฉันรู้…...รู้สิ…... "

เฉินตัวตัวถามเธอเหมือนครูที่ถามนักเรียนเรียนแย่:"มา เธอบอกฉันที ว่าเธอเข้าใจคำว่าความพยายามที่ไร้ประโยชน์นี้ยังไง?"

กู้ชิวอี๋พึมพำว่า:"ฉันจะเข้าใจได้อย่างไรล่ะ…...ก็คือการทำงานที่ไร้ประโยชน์ทางฟิสิกส์ไม่ใช่เหรอ? หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งว่า งานที่ไม่ได้รับการเปลี่ยนแปลงที่ต้องการ…... "

เฉินตัวตัวโบกมือ:"ฉันเป็นนักเรียนศิลปศาสตร์ เธออย่ามาพูดเรื่องงานฟิสิกส์อะไรนั้น ให้ฉันอธิบายให้เธอฟังให้เข้าใจง่ายๆ ว่าความพยายามที่ไร้ประโยชน์คืออะไร!"

เมื่อพูดอย่างนั้น นางก็นั่งตัวตรง และพูดกับกู้ชิวอี๋อย่างจริงจังว่า:"ไร้ประโยชน์ที่ฉันพูดก็คือ มีคนหนึ่งยืนอยู่บนยอดเขาเอเวอเรสต์ ถ้าเธอยืนที่เชิงเขาและตะโกนใส่เขา ถึงเธอจะตะโกนจะเป็นใบ้ เรียกจนเจ็ดสิบแปดสิบปี เขาก็ยังไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูด"