กู้ชิวอี๋ลูบผมจอนอย่างลำบากใจ และกระซิบว่า:"ไม่จำเป็นหรอก ฉันไม่ได้อยากจะเอาใจพี่เย่เฉิน……"
เฉินตัวตัวตบต้นขาอย่างโกรธจัด และถามเธอว่า:"กู้ชิวอี๋ เธอยังอยากแต่งงานกับเขาอีกรึเปล่า?"
กู้ชิวอี๋ตกใจกับเธอ และพูดโดยไม่รู้ตัวว่า:"อยากสิ…...อยากแน่นอน…..."
เฉินตัวตัวบีบต้นขาของเธอ กัดฟันด้วยความโกรธ และพูดว่า:"ถ้าเธออยากจะแต่งงานกับเขาจริงๆ งั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เลิกเป็นคนงี่เง่าที่ทุ่มเทอยู่แต่เบื้องหลังเงียบๆ !ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ทุกสิ่งที่เธอทำเพื่อเขา ต้องทำให้เขารู้เด็ดขาด มิฉะนั้นเธอจะพยายามไปก็ไร้ประโยชน์!"
เฉินตัวตัวจ้องมาที่เธอ และถามเธอว่า:"รู้ไหมว่าความพยายามที่ไร้ประโยชน์คืออะไร?"
กู้ชิวอี๋ตกใจกับท่าทางของเธอ และพูดตะกุกตะกักว่า:"ฉันรู้…...รู้สิ…... "
เฉินตัวตัวถามเธอเหมือนครูที่ถามนักเรียนเรียนแย่:"มา เธอบอกฉันที ว่าเธอเข้าใจคำว่าความพยายามที่ไร้ประโยชน์นี้ยังไง?"
กู้ชิวอี๋พึมพำว่า:"ฉันจะเข้าใจได้อย่างไรล่ะ…...ก็คือการทำงานที่ไร้ประโยชน์ทางฟิสิกส์ไม่ใช่เหรอ? หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งว่า งานที่ไม่ได้รับการเปลี่ยนแปลงที่ต้องการ…... "
เฉินตัวตัวโบกมือ:"ฉันเป็นนักเรียนศิลปศาสตร์ เธออย่ามาพูดเรื่องงานฟิสิกส์อะไรนั้น ให้ฉันอธิบายให้เธอฟังให้เข้าใจง่ายๆ ว่าความพยายามที่ไร้ประโยชน์คืออะไร!"
เมื่อพูดอย่างนั้น นางก็นั่งตัวตรง และพูดกับกู้ชิวอี๋อย่างจริงจังว่า:"ไร้ประโยชน์ที่ฉันพูดก็คือ มีคนหนึ่งยืนอยู่บนยอดเขาเอเวอเรสต์ ถ้าเธอยืนที่เชิงเขาและตะโกนใส่เขา ถึงเธอจะตะโกนจะเป็นใบ้ เรียกจนเจ็ดสิบแปดสิบปี เขาก็ยังไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูด"
เมื่อพูดอย่างนั้น เฉินตัวตัวก็พูดอีก:"และแน่นอนว่า ฉันไม่ได้ชักชวนให้เธอเป็นผู้หญิงแบบนี้ แต่อย่างน้อยเธอก็ต้องให้เย่เฉินรู้ว่า เธอทุ่มเทอะไรให้เขาบ้างจริงๆ "
"เอาอาหารค่ำการกุศลนี้เป็นตัวอย่าง ทันทีที่เธอได้ยินฉันแนะนำ ฉันบอกว่ามันเป็นกองทุนการกุศลเพื่อช่วยเหลือเด็กกำพร้า ก็ตัดสินใจจะไปทันที นี่มันโง่เกินไปแล้ว ฉันบอกเธอนะว่า เรื่องนี้เธอไปหรือไม่ไป มีแค่ข้อแม้เดียว เธอรู้หรือไม่ว่ามันคืออะไร?"
กู้ชิวอี๋ส่ายหัวอย่างมึนงง
เฉินตัวตัวถอนหายใจ และพูดอย่างโกรธเคือง:"เธอมันโง่! ข้อแม้เดียวก็คือถ้าเย่เฉินไป เธอถึงไป! ถ้าเย่เฉินไม่ไป เธอก็จะไม่ไป! ที่เธอทำ ส่วนหนึ่งทำเพื่อการกุศล อีกส่วนเพื่อเย่เฉิน ถ้าแค่เพื่อการกุศลอย่างเดียว ก็เหมือนที่เธอพูดก่อนหน้านี้ การบริจาคหนึ่งล้านดอลลาร์นั้นตรงไปตรงมากแล้ว และใจกว้างมากแล้ว ทำไมถึงต้องไปที่นั่นด้วยตัวเองอีกล่ะ? เว้นแต่ว่าเย่เฉินยินดีไปกับเธอ!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...