"เอ๋? ! "กู้ชิวอี๋ถามด้วยความประหลาดใจ:"ให้พี่เย่เฉินไปกับฉันเหรอ?"
"ใช่ไง!"เฉินตัวตัวพูดอย่างหนักแน่น:"งานเลี้ยงอาหารค่ำการกุศลอยู่ที่นิวยอร์ก เขาอยู่ที่โพรวิเดนซ์ไม่ใช่เหรอ? อยู่ใกล้เธอมาก ใช้เวลาขับรถเพียงสามชั่วโมงก็ถึงแล้ว ทำไมถึงไม่สามารถไปงานเลี้ยงอาหารค่ำการกุศลนี้กับเธอไม่ได้ล่ะ? ด้วยวิธีนี้ จะไม่เพียงตอบสนองความรักที่ว่ารักเขาก็ต้องรักทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเขาของเธอไง และยังสามารถให้เย่เฉินรู้ความตั้งใจของเธอ และยังสร้างโอกาสให้พวกเธอสองคนมีสัมผัสที่ใกล้ชิดอีกด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสามตัวน่ะ! นี่ก็คือความพยายามที่มีประโยชน์ไม่ใช่เหรอ? และยังเป็นความพยายามที่มีประโชชน์มาก! ความพยายามที่มีประโยชน์สุดๆ! "
เมื่อพูดถึงนี้ เฉินตัวตัวตบอก และพูดถอดใจว่า:"เฉินตัวตัวนะเฉินตัวตัว เธอนี่มันเป็นอัจฉริยะจริงๆ!"
เมื่อฟังแล้ว ดวงตาของกู้ชิวอี๋เป็นประกาย และพูดอย่างตื่นเต้น:"โอ้ ตัวตัวเธอพูดถูกมากเลย! ไม่พูดอย่างอื่น อย่างน้อยก็สามารถให้พี่เย่เฉินไปนิวยอร์กเพื่อพบฉันได้! มันสมบูรณ์แบบสุดๆ !"
พูดจบ เธอมองเฉินตัวตัว และพูดอย่างซึ้งใจ:"ตัวตัว เธอคือขงเบ้งสาวของฉันจริงๆ! มา ให้ฉันจุ๊บสักทีซิ ฉันยอมอุทิศจูบแรกให้กับเธอ!"
เฉินตัวตัวหลบไปด้วย แสร้งทำเป็นรังเกียจด้วย แล้วพูดว่า:"อย่ามาล้อเล่น เธอไม่ได้อุทิศจูบแรกให้พี่เย่เฉินของเธอเหรอ?"
กู้ชิวอี๋พูดอย่างเขินอาย:"ฉันเคยจุ๊บแก้มของพี่เย่เฉิน ไม่นับเหรอ?"
เฉินตัวตัวเบ้ปาก:"รู้ไหม การจุ๊บแก้มก็ไร้ประโยชน์ คราวหน้าอย่าจุ๊บแก้ม จูบปากไปเลย!"
เมื่อได้รับแรงบันดาลใจจากเฉินตัวตัว กู้ชิวอี๋กลับมาที่ห้องรับรองคนเดียว พร้อมโทรศัพท์มือถือของเธอ
ทันทีที่เข้าไปในห้องรับรอง เธอก็โทรหาเย่เฉินทันที
ในเวลานี้ เย่เฉินกำลังนอนอยู่บนโซฟาในโรงแรมอย่างเบื่อหน่าย
เซียวชูหรันไปเรียน เขาอยู่คนเดียวในโรงแรม ไม่มีอะไรทำเลย เบื่อหน่ายจนอยู่ไม่นิ่ง
"โอ้……" เย่เฉินยิ้มและพูดว่า:"ฟังดูค่อนข้างมีความหมาย แต่เธอควรพิจารณาสถานการณ์จริงของคุณด้วย และอย่าสร้างภาระให้ตัวเองมากเกินไป"
เสียงของกู้ชิวอี๋ก็เบาลงเล็กน้อย และพูดอย่างเขินอายว่า:"พี่เย่เฉิน.…..อันที่จริงฉันโทรหาพี่เพราะอยากถามพี่ว่า วันที่ 11 พี่มีเวลาไปเข้าร่วมกับฉันไหม…...ยังไงซะพี่ก็อยู่ไม่ไกลจากนิวยอร์ก"
เมื่อเย่เฉินได้ยินคำขอของกู้ชิวอี๋ ความคิดแรกของเขาคือการปฏิเสธ
ยังไงซะ กู้ชิวอี๋เป็นดาราดัง และงานเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อการกุศลเป็นงานสาธารณะ หากตนไปเข้าร่วมกับเธอ ก็จะนำไปสู่รายงานของสื่อและการคาดเดาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และอาจทำให้เกิดปัญหาที่ไม่จำเป็น

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...