ดูเหมือนว่ากู้ชิวอี๋จะเดาสิ่งที่เย่เฉินกังวลได้ ดังนั้นเธอจึงรีบพูดว่า:"พี่เย่เฉิน หากพี่กังวลเกี่ยวกับการเปิดเผยของสื่อ ฉันสามารถบอกผู้จัดงานได้ ขอให้พวกเขาไม่เชิญสื่อใด ๆ ไปที่งาน "
เย่เฉินยังลังเลอยู่ กู้ชิวอี๋พูดเสียงอ้อนว่า:"พี่เย่เฉิน พี่ไปกับฉันเถอะ ถ้าพี่กังวลว่าเวลาจะนานเกินไป ฉันสามารถให้คนจัดเฮลิคอปเตอร์ให้พี่บินจากที่นั่นมานิวยอร์กได้ หนึ่ง ชั่วโมงก็พอแล้ว ไปกลับเพียงสองชั่วโมง บวกกับร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำ ต้องใช้เวลาทั้งหมดเพียง 4 ชั่วโมงให้ฉันก็ได้ จะไม่เสียเวลาพี่ นะๆๆ……"
ตอนนี้หัวใจของเย่เฉินหวั่นเล็กน้อยแล้ว ในเวลานี้ จู่ๆ เขาก็นึกถึงเฉียวเฟยหยุนที่ไม่รู้อยู่ไหน หลังจากที่หายตัวไปในนิวยอร์ก จึงอดไม่ได้ที่จะกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของกู้ชิวอี๋ หลังจากครุ่นคิด เขาจึงพูดว่า:"ตกลง งั้นพี่จะไปกับเธอเมื่อถึงเวลานั้น"
เมื่อกู้ชิวอี๋ได้ยินแบบนี้ ก็ดีใจจนโห่ร้องทันที:"เยี่ยมมาก! ขอบคุณพี่เย่เฉิน! ฉันรักพี่!"
เย่เฉินพูดอย่างช่วยไม่ได้:"เรื่องเล็กน้อยเอง ยังต้องขอบคุณฉันด้วยเหรอ"
พูดไป เย่เฉินก็พูดอีกว่า:"จริงสิหนานหนาน เธอช่วยฉันสืบที หอการค้าจีนแห่งนี้ มีใครบ้างที่สนิทกับตระกูลอานมาก ถ้ามี ถึงตอนนั้นฉันก็คงจะต้องปลอมตัวสักหน่อย จะได้ไม่มีปัญหามาก"
กู้ชิวอี๋รีบพูดว่า:"ถ้าอย่างนั้นฉันจะถามเดี๋ยวนี้!"
ในไม่ช้า กู้ชิวอี๋ก็ได้รับคำตอบที่ชัดเจนจากเพื่อนเก่าของพ่อเธอ
เมื่อพิจารณาจากผลกระทบของตระกูลอานในอเมริกาเหนือทั้งหมด หากมีคนในสมาคมที่สนิทกับตระกูลอานจริงๆ ทุกคนก็จะเคารพเขาเหมือนดาวล้อมเดือน
ยังไงซะ ความแข็งแกร่งทั้งสองฝ่ายก็ห่างกันเกินไป
อยากหาคนรู้จักของตระกูลอานในหอการค้าจีนแห่งนิวยอร์ก ยากกว่าการหาเมสซิในทีมชาติฟุตบอล
หลังจากได้ข่าวนี้ เย่เฉินก็ไม่มีความกังวลใดๆ อีก
เขานึกไม่ถึงเลยจริงๆว่า เหยื่อที่เฉียวเฟยหยุนคิดไว้ จะมีประสิทธิภาพมาก จนทำให้เขาหลอกกู้ชิวอี๋นักร้องหญิงอันดับหนึ่งของจีนได้อย่างง่ายดาย
เขาให้คนไปเรียกเฉียวเฟยหยุนมาที่ห้องหนังสือ และประโยคแรกที่พบหน้ากันนั้น ได้พูดอย่างดีใจว่า:"เฟยหยุนๆคุณนี่มันวิเศษมากจริงๆ ! ปลาตัวใหญ่ติดเบ็ดได้ง่ายจริงๆ!"
เฉียวเฟยหยุนตกตะลึงครู่หนึ่ง จากนั้นจึงรีบถามว่า:"คุณชายเฟ่ย กู้ชิวอี๋ตกลงที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำการกุศลแล้วหรือ?"
"ใช่!"เฟ่ยฮ่าวหยางพูดอย่างตื่นเต้น:"หลังจากที่ฉันพูดสำนวนเหล่านั้นที่คุณคิด บอกกับลู่ซือเหนียนของหอการค้าจีน ลู่ซือเหนียนก็ให้คนไปถามเธอ และเธอก็ตกลงอย่างรวดเร็ว"
เฉียวเฟยหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม:"โอ้ เยี่ยมไปเลย! ด้วยวิธีนี้ เรามีเวลามากกว่าหนึ่งสัปดาห์ ในการคิดว่าจะทำอย่างไรกับกู้ชิวอี๋!"
เฟ่ยฮ่าวหยางมองเฉียวเฟยหยุน และพูดด้วยความชื่นชมว่า:"เฟยหยุน สมองของคุณนี่มันยอดเยี่ยมมากจริงๆ เดิมทีฉันคิดว่าเรื่องนี้มันอาจยากมาก ถึงขั้นสุดท้ายอาจจะต้องมีการยิงกันกลางตลาด แต่ฉันไม่นึกเลยว่า มันจะจัดการง่ายขนาดนี้! ไอ้หนู เกิดมาเพื่อทำสิ่งชั่วร้าย!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...