เฉียวเฟยหยุนหัวเราะฮิๆ และพูดอย่างถ่อมตัว:"คุณชายเฟ่ย นี่เป็นเพราะแรงบันดาลใจที่คุณให้ฉัน ถ้าไม่ใช่คุณ ฉันจะกล้ามีความคิดแบบนี้กับกู้ชิวอี๋ได้ไง……"
เฟ่ยฮ่าวหยางพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"มีหลายเรื่องก็เป็นแบบนี้แหละ บางครั้งคนที่ทำให้คุณก้าวขึ้นไปอีกระดับ อาจจะไม่ใช่ตัวคุณเอง แต่เป็นลูกค้าที่มีความต้องการมากกว่า"
เฉียวเฟยหยุนพยักหน้า และโค้งคำนับ:"นั่นสิคุณชายเฟ่ย คุณเป็นลูกค้าที่มีความต้องการมากที่สุด และมอบงานที่เป็นไปไม่ได้ที่สุดกับฉัน แต่ฉันจะทำให้ดีที่สุด เพื่อช่วยให้คุณได้กู้ชิวอี๋ได้อย่างราบรื่น!"
"ดี!"เฟ่ยฮ่าวหยางพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้ม:"เริ่มตั้งแต่สองวันนี้ คุณควรศึกษารูปแบบโดยรวมของโรงแรมแมนชั่น และดูว่าจะเริ่มลงมือยังไงถึงจะมีอัตราความสำเร็จสูงสุด!"
"ไม่มีปัญหา!"เฉียวเฟยหยุนพูดว่า:"คุณชายเฟ่ย เดี๋ยวคุณเอารูปออกแบบของโรงแรมแมนชั่นให้ฉันดูหน่อย ฉันจะศึกษาอย่างละเอียด!"
เฟ่ยฮ่าวหยางพูดโดยไม่ลังเล:"ฉันจะโทรหาคนเพื่อเตรียมออกมาทันที คุณยังต้องการอะไรอีกไหม?"
เฉียวเฟยหยุนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า:"ให้กู้ชิวอี๋หายตัวไปอย่างลึกลับในโรงแรมแมนชั่น คิดไปคิดมาเรื่องแบบนี้นั้นยังต้องนินจาญี่ปุ่นถนัดที่สุด และถ้านินจาญี่ปุ่นลงมือล่ะก็ สามารถเบี่ยงเบนทิศทางการคาดเดาของคนภายนอกได้อย่างสมบูรณ์ และไม่มีอะไรจะเสียเลย ดังนั้นคุณเฟ่ย คุณควรโทรหาพวกนินจามานิวยอร์กโดยเร็วที่สุด แล้วฉันจะคุยรายละเอียดการดำเนินการกับพวกเขา!"
เป็นเวลาหลายวัน สำนักว่านหลงส่งทหารกว่าพันนายไปยังนิวยอร์ก แต่ก็ยังไม่พบที่อยู่ของเฉียวเฟยหยุน
เรื่องนี้ทำให้ว่านพั่วจวินรู้สึกขายหน้าหมด และต้องโทรหาเย่เฉินเกือบทุกวันเพื่อรับโทษ
เย่เฉินไม่ได้โทษเขา เขารู้ว่าสิ่งที่เรียกว่าเบาะแสนั้น เป็นโซ่ที่ครบ หากมีส่วนใดส่วนหนึ่งหายไป จะไม่สามารถกู้คืนได้ทันที ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสำนักว่านหลง แม้ว่าจะเป็นสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติของสหรัฐอเมริกาก็ตาม ก็มีคนและเรื่องอีกมากมายที่สืบไม่ได้
เฉียวเฟยหยุนหายไปตั้งแต่ท่าอากาศจอห์น เอฟ. เคนเนดีของนิวยอร์ก สำนักว่านหลงไม่สามารถชดเชยเบาะแสส่วนที่ว่างได้ในขณะนี้ จึงไม่มีทางที่จะหาที่อยู่ของเฉียวเฟยหยุนได้ง่ายๆ
ตอนนี้สำนักว่านหลงได้จัดทหารจำนวนมากในนิวยอร์ก เมื่อเฉียวเฟยหยุนปรากฏตัว เขากับเจ้านาย และลูกน้องทั้งหมดจะถูกกวาดเรียบไม่เหลือ
แม้ว่าเฉียวเฟยหยุนจะไม่ปรากฏตัว แต่แผนการเฉพาะของเขาสำหรับกู้ชิวอี๋ ยังคงดำเนินไปอย่างเป็นระเบียบ
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เขาตามเฟ่ยฮ่าวหยางไปที่โรงแรมแมนชั่นในนิวยอร์กทุกวัน
แต่ว่า เนื่องจากเขาอยู่กับเฟ่ยฮ่าวหยางตลอดเวลา เขาจึงไม่ปรากฏต่อสายตาของสาธารณชนเลย
โรงแรมแมนชั่นมีขนาดใหญ่มาก และห้องจัดเลี้ยงยังมีอาคารสองชั้นแยกต่างหาก ซึ่งครอบคลุมพื้นที่ 10,000 ตารางเมตร ในนั้น ชั้นแรกเป็นห้องจัดเลี้ยง ห้อง และชั้นสองเป็นห้องครัว ห้องอุปกรณ์และห้องรับรองพนักงาน

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...