ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4017

เฉียวเฟยหยุนหัวเราะฮิๆ และพูดอย่างถ่อมตัว:"คุณชายเฟ่ย นี่เป็นเพราะแรงบันดาลใจที่คุณให้ฉัน ถ้าไม่ใช่คุณ ฉันจะกล้ามีความคิดแบบนี้กับกู้ชิวอี๋ได้ไง……"

เฟ่ยฮ่าวหยางพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"มีหลายเรื่องก็เป็นแบบนี้แหละ บางครั้งคนที่ทำให้คุณก้าวขึ้นไปอีกระดับ อาจจะไม่ใช่ตัวคุณเอง แต่เป็นลูกค้าที่มีความต้องการมากกว่า"

เฉียวเฟยหยุนพยักหน้า และโค้งคำนับ:"นั่นสิคุณชายเฟ่ย คุณเป็นลูกค้าที่มีความต้องการมากที่สุด และมอบงานที่เป็นไปไม่ได้ที่สุดกับฉัน แต่ฉันจะทำให้ดีที่สุด เพื่อช่วยให้คุณได้กู้ชิวอี๋ได้อย่างราบรื่น!"

"ดี!"เฟ่ยฮ่าวหยางพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้ม:"เริ่มตั้งแต่สองวันนี้ คุณควรศึกษารูปแบบโดยรวมของโรงแรมแมนชั่น และดูว่าจะเริ่มลงมือยังไงถึงจะมีอัตราความสำเร็จสูงสุด!"

"ไม่มีปัญหา!"เฉียวเฟยหยุนพูดว่า:"คุณชายเฟ่ย เดี๋ยวคุณเอารูปออกแบบของโรงแรมแมนชั่นให้ฉันดูหน่อย ฉันจะศึกษาอย่างละเอียด!"

เฟ่ยฮ่าวหยางพูดโดยไม่ลังเล:"ฉันจะโทรหาคนเพื่อเตรียมออกมาทันที คุณยังต้องการอะไรอีกไหม?"

เฉียวเฟยหยุนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า:"ให้กู้ชิวอี๋หายตัวไปอย่างลึกลับในโรงแรมแมนชั่น คิดไปคิดมาเรื่องแบบนี้นั้นยังต้องนินจาญี่ปุ่นถนัดที่สุด และถ้านินจาญี่ปุ่นลงมือล่ะก็ สามารถเบี่ยงเบนทิศทางการคาดเดาของคนภายนอกได้อย่างสมบูรณ์ และไม่มีอะไรจะเสียเลย ดังนั้นคุณเฟ่ย คุณควรโทรหาพวกนินจามานิวยอร์กโดยเร็วที่สุด แล้วฉันจะคุยรายละเอียดการดำเนินการกับพวกเขา!"

เป็นเวลาหลายวัน สำนักว่านหลงส่งทหารกว่าพันนายไปยังนิวยอร์ก แต่ก็ยังไม่พบที่อยู่ของเฉียวเฟยหยุน

เรื่องนี้ทำให้ว่านพั่วจวินรู้สึกขายหน้าหมด และต้องโทรหาเย่เฉินเกือบทุกวันเพื่อรับโทษ

เย่เฉินไม่ได้โทษเขา เขารู้ว่าสิ่งที่เรียกว่าเบาะแสนั้น เป็นโซ่ที่ครบ หากมีส่วนใดส่วนหนึ่งหายไป จะไม่สามารถกู้คืนได้ทันที ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสำนักว่านหลง แม้ว่าจะเป็นสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติของสหรัฐอเมริกาก็ตาม ก็มีคนและเรื่องอีกมากมายที่สืบไม่ได้

เฉียวเฟยหยุนหายไปตั้งแต่ท่าอากาศจอห์น เอฟ. เคนเนดีของนิวยอร์ก สำนักว่านหลงไม่สามารถชดเชยเบาะแสส่วนที่ว่างได้ในขณะนี้ จึงไม่มีทางที่จะหาที่อยู่ของเฉียวเฟยหยุนได้ง่ายๆ