กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1372

รากฐานแบบนี้ควรวางเอาไว้สามชั่วอายุคนเป็นอย่างน้อย หรืออาจจะมากกว่าสี่ชั่วอายุคนในตระกูลนั้นก็ได้

หลังจากวางรากฐานอย่างนี้มาเป็นเวลาหลายชั่วอายุคนแล้ว ตระกูลนั้นก็จะสามารถปลูกฝังลักษณะนิสัยของชนชั้นสูงและผู้มีคุณธรรมสูงได้ในที่สุด

ในโอลรัส ฮิลล์นั้น มีผู้หญิงอยู่เพียงคนเดียวที่มีลักษณะนิสัยและอากัปกิริยาแบบนี้ ซึ่งไม่ใช่ใครอื่นนอกจากจัสมิน

แต่อย่างไรก็ตาม ควินน์ดูมีความเป็นชนชั้นสูงมากกว่าเมื่อเทียบกับจัสมิน

ชาร์ลีกลับมาอยู่ในอาการที่ดูสำรวมมากขึ้น เขามองไปที่ผู้หญิงสองคนนั้นก่อนจะยิ้มเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็กล่าวคำขอโทษ "ผมต้องขอโทษด้วยที่ปล่อยให้พวกคุณรอ วันนี้ผมมีธุระสำคัญที่ทำให้เกิดความล่าช้า"

ควินน์รวบรวมความกล้าแล้วถามเขาว่า "คุณ… คุณชื่อชาร์ลี เวดเหรอคะ?”

ชาร์ลีพยักหน้าแล้วพูดว่า "ใช่ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ? มีอะไรเหรอครับคุณโกลดิ้ง?”

ควินน์ชี้ไปที่ตัวเองในขณะที่จ้องมองเขาด้วยดวงตาอันงดงาม แล้วถามว่า "คุณจำฉันได้ไหมคะ?”

ทันทีที่พูดจบ คนทั้งสามคนรวมทั้งชาร์ลีต่างตะลึงงัน

เลียมและโดโรธีก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน เป็นได้ไหมว่าควินน์จะรู้ว่าชาร์ลีเป็นใคร?

ชาร์ลีก็รู้สึกประหลาดใจมากเช่นกัน เขาเคยได้ยินว่าควินน์เป็นคนดังจากอีสต์คลิฟฟ์ เธอรู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นใคร?

แต่ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นอย่างนั้น

เขาออกมาจากอีสต์คลิฟฟ์ตั้งแต่อายุแปดขวบ เมื่อมองไปที่ควินน์ ชาร์ลีก็รู้สึกได้ว่าเธอน่าจะมีอายุน้อยกว่าเขาอย่างน้อย ๆ หนึ่งหรือสองปี ซึ่งก็หมายความว่าควินน์น่าจะมีอายุมากที่สุดหกถึงเจ็ดขวบตอนที่เขาออกมาจากอีสต์คลิฟฟ์

แล้วเธอจะรู้จักเขาได้อย่างไรกัน?

ควินน์อยากจะพูดอะไรต่อ แต่เธอรู้สึกเหมือนชาร์ลีจะพยายามเตือนเธอด้วยสายตา เธอจึงได้แต่ถอนหายใจในขณะที่พูดว่า "ดูเหมือนฉันจำคนผิดจริง ๆ คุณดูเหมือนเพื่อนสมัยเด็กของฉันที่หายตัวไปเมื่อหลายปีก่อนมาก"

ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า "โลกนี้ช่างกว้างใหญ่นัก นับเป็นเรื่องปกติที่คนสองคนจะดูเหมือนกัน"

ควินน์เห็นด้วยกับคำพูดของเขา ในขณะที่เธอพยักหน้าแล้วพูดว่า "คุณพูดถูกแล้วค่ะคุณเวด"

เลียมและโดโรธีที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ไม่เคยคิดไตร่ตรองในเรื่องนี้มาก่อน

หลังจากนั้นเลียมก็แนะนำพวกเขาให้ชาร์ลีรู้จัก "ปรมาจารย์เวด ผมขอแนะนำแขกที่มาในวันนี้นะครับ คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคุณนี้คือ คุณควินน์ โกลดิ้ง ดาราดังจากอีสต์คลิฟฟ์ ส่วนคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ คือคุณโดโรธี ชาน ผู้จัดการของเธอครับ"

ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างสุภาพว่า "คุณโกลดิ้งและคุณชานครับ ผมซาบซึ้งมากที่คุณทั้งคู่ได้เดินทางไกลมาถึงโอลรัส ฮิลล์ในวันนี้ การมาเยี่ยมเยียนของคุณทำให้บริษัทนักปรุงยาเภสัชกรรมมีความรุ่งโรจน์และเจิดจรัสมากกว่าเดิมเลยครับ!"

โดโรธีทำเสียงไม่พอใจแล้วพูดว่า "คุณคือท่านประธานเวดเหรอคะ? คำพูดของคุณฟังดูเสแสร้งจังเลยนะคะ ในเมื่อการปรากฏตัวของเราทำให้คุณรู้สึกรุ่งโรจน์และเจิดจรัสขนาดนั้น แล้วทำไมคุณถึงไม่เต็มใจที่จะให้ยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยากับเราล่ะคะ? ควินน์มีอาการไม่สบายท้องอยู่เป็นประจำ เธอต้องการยาแก้โรคกระเพาะแค่สองสามซอง แต่พวกคุณไม่เต็มใจที่จะมอบให้เธอเลย แล้วยังกลับมาพูดพร่ำแต่เรื่องสิทธิบัตร ทำอย่างนี้หมายความว่าอย่างไรคะ?”