กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1371

เมื่อเขาเห็นโดโรธีดูหมิ่นเจ้านายของเขา เลียมตอบอย่างเคร่งขรึมว่า "คุณชานครับ คุณอาจจะดูถูกผมได้ แต่คุณจะต้องไม่ดูถูกเจ้านายของผม ถ้าคุณได้พบกับเจ้านายของผม และได้รู้จักเขาแล้วล่ะก็ คุณจะเข้าใจว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมพูดนั้นไม่ใช่เรื่องโกหก"

โดโรธีแสยะยิ้มในขณะที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่างออกมา แต่ควินน์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอได้คว้ามือโดโรธีก่อนจะพูดว่า "โดโรธี อย่าทำตัวหยาบคายเมื่อเราอยู่ข้างนอก ฉันเชื่อในสิ่งที่คุณวีเวอร์เพิ่งพูดออกมาทุกอย่าง ถ้าเจ้านายของเขาได้ศึกษาและคิดค้นสูตรปรุงยาด้วยตัวเอง ก็ถูกต้องแล้วที่จะบอกว่าเขาเป็นเทอร์เรนซ์ แฮมส์ในโลกปัจจุบัน โดยอ้างอิงจากยาวิเศษอย่างยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยา"

โดโรธีแลบลิ้นออกมาในขณะที่พูดว่า "ในเมื่อคุณพูดออกมาอย่างนี้ ฉันก็จะเลิกโต้เถียงกับเขาเพื่อเห็นแก่เหตุผลในการโต้เถียงนั้นก็แล้วกัน เดิมที่ฉันวางแผนจะเย้าแหย่เขาต่อไปด้วยซ้ำ"

เลียมพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง เขาคาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าผู้หญิงคนนี้จงใจที่จะเย้าแหย่เขา

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาก็ยังคงเป็นสุภาพบุรุษ เมื่อเขาตระหนักว่าผู้หญิงคนนี้กำลังเล่นตลกกับเขา เขาก็อดที่จะรู้สึกหดหู่ใจเล็กน้อยไม่ได้ อย่างไรก็ตามเขาทำได้เพียงซ่อนความสลดใจไว้ภายในส่วนลึกของจิตใจ เพื่อเห็นกับการที่เธอทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยของควินน์

ในเวลานี้หัวหน้าแผนกห้องปฏิบัติการรีบวิ่งไปหาเลียมก่อนที่จะพูดว่า "คุณวีเวอร์ครับ ท่านประธานเวดมาถึงที่นี่แล้วครับ!”

ทันทีที่สิ้นเสียงของเขา ชาร์ลีที่สวมชุดสูทที่ดูสะอาดตาก็ได้ก้าวเดินเข้าไปในห้องปฏิบัติการ

เมื่อชาร์ลีเดินเข้ามา ควินน์ก็รู้สึกตะลึงงันไปเล็กน้อยเมื่อได้เห็นหน้าเขา

เธอกระซิบถามเลียมที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอว่า "ชายคนนี้คือเจ้านายของคุณเหรอคะ?”

เลียมพยักหน้าในขณะที่ตอบว่า "ใช่ครับ"

“เขาชื่ออะไรคะ?”

เลียมตอบว่า "ปรมาจารย์เวด มีอะไรหรือเปล่าครับ?”

ควินน์ตกใจมากเมื่อได้ยินชื่อของชาร์ลี แต่ในเวลานี้โดโรธีได้แสดงการดูหมิ่นเหยียดหยามด้วยการพูดว่า "ใครกันที่มีชื่อยาวขนาดนี้?” แล้วถึงขนาดเรียกตัวเองว่าปรมาจารย์ชาร์ลี เวดเลยเหรอ? ถ้าอย่างนั้นฉันก็ขอเรียกตัวเองว่าโดโรธี ชานแม่โฉมงามผู้ยิ่งใหญ่! ตอนนี้ฉันมีชื่อยาวกว่าของเขาแล้ว!”

ทันใดนั้นควินน์ก็ดุเธอว่า "โดโรธี! อย่าหยาบคาย!”

โดโรธีรู้สึกประหลาดใจ

นานาโกะก็หนึ่ง แล้วยังมีควินน์มาเพิ่มอีก

ควินน์ไม่ใช่ผู้หญิงที่มีความอ่อนหวานและอ่อนโยนในสไตล์ 'ยามาโตะ นาเดชิโกะ' แบบนานาโกะ แต่มีออร่าของความเยือกเย็นพุ่งออกมา

ท่ามกลางความเยือกเย็นและสง่างามนั้น เธอมีอากัปกิริยาของชนชั้นสูง ใคร ๆ ก็สามารถบอกได้ทันทีว่า เธอเป็นผู้หญิงที่มาจากแหล่งกำเนิดที่ไม่ธรรมดา

จริง ๆ แล้วอากัปกิริยาของชนชั้นสูงนั้นมีอยู่สองประเภท ประเภทแรกจะได้รับการปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก ส่วนประเภทที่สองเป็นการปลูกฝังขึ้นมาในภายหลัง

ซึ่งคนร่ำรวยส่วนใหญ่มักจะมีอากัปกิริยาของชนชั้นสูงแบบนี้ แต่เห็นได้ชัดว่าเป็นอากัปกิริยาของชนชั้นสูงที่ไม่ได้ปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก

นี่เป็นเพราะคนร่ำรวยมากมายต่างต้องทำงานหนักเพื่อให้ได้ทุกสิ่งที่พวกเขาต้องการ พวกเขาจึงไม่มีอากัปกิริยาและความสง่างามที่ได้รับการปลูกฝังจากการเติบโตมาในตระกูลที่ร่ำรวยและมีอำนาจ

ถึงแม้ว่าจะเป็นทายาทที่ร่ำรวย แต่พวกเขาอาจไม่จำเป็นต้องมีรากฐานแบบนั้นก็ได้