กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 756

จาค็อบถอนหายใจอย่างท้อแท้และคิดว่า 'บ้าเอ๊ย เหมือนว่าแผนการหย่าจะไม่เป็นไปตามที่วางแผนไว้ อีกอย่าง ตอนนี้ฉันไม่กล้าทำแล้ว…'

หลังจากชนะการโต้วาทีที่ระเบียงแล้ว เอเลนก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย

เธอพิงกับราวระเบียงและยืนคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ปีนลง เธอปัดฝุ่นออกจากตัวแล้วเดินกลับมา

“จาค็อบ วิลสัน แกสามารถหย่ากับฉันได้และกำหนดของฉันคือ ฉันต้องได้บ้าน แกต้องจ่ายค่าเลี้ยงดูให้ฉันห้าหมื่นดอลลาร์และแกไม่ได้รับอนุญาตให้ย้ายไปที่ธอมป์สัน เฟิร์ส กับเรา แกต้องไปโดยไม่ได้อะไรและหาทางด้วยตัวแกเอง!”

จาค็อบขมวดคิ้วด้วยความตกใจมาก “อะไรนะ? เฮ้ เธอเป็นคนทำผิดนี่! เธอควรเป็นคนเดียวที่ไม่เหลืออะไรเลย ไม่ใช่ฉัน!”

“แกคิดว่าจะไล่ฉันออกไปได้อย่างนั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ! ฉันจะไม่ไป และฉันจะย้ายไปที่วิลล่า ธอมป์สันเฟิร์ส!”

“โอ้พระเจ้า ทำไมเธอถึงน่าไม่อายเช่นนี้!” จาค็อบกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด มันเกิดอะไรขึ้น? ก่อนหน้านี้ เขาได้เปรียบ แต่จู่ ๆ มันกลับเปลี่ยนเป็นการควบคุมของเอเลนไปเมื่อไรกัน?

เอเลนพูดอย่างดูถูกเหยียดหยามว่า “ใช่ ฉันน่าไม่อาย! แกทำอะไรได้? ฉันขอเตือนแก ว่าถ้าแกอยากหย่ากับฉันฉันจะไม่ปล่อยให้มันหลุดมือไป! ฉันไม่กลัวแก เอาเลย ถ้าแกกล้า!”

“นี่เธอ...” จาค็อบรู้สึกเสียใจมากจนน้ำตาไหล

ชาร์ลีอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจกับฉากไร้สาระแบบนี้

ดูเหมือนว่าพ่อตาของเขาจะแพ้การต่อสู้อีกครั้ง