กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 786

จาค็อบก็พยักหน้าซ้ำ ๆ ในเวลานี้

เขารู้แล้วว่ารู้สึกอย่างไรที่มีนางตัวร้ายอยู่ในบ้าน มันรู้สึกราวกับว่าเขากำลังยืนอยู่บนพื้นน้ำแข็งบาง ๆ ที่ไม่รู้จะตกลงไปเจอกับเรื่องแย่ ๆ เมื่อไหร่

ถ้าหากในบ้านมีนางตัวร้ายสองคน มันก็จะไม่เป็นบ้านเลย

ดังนั้นเขาทำได้เพียงทำใจให้แข็งในขณะที่พูดว่า “แม่ ทำไมแม่ไม่ให้เลขบัญชีธนาคารมา? ผมจะโอนเงินให้แม่ทันที ไม่อย่างนั้นแม่ก็สามารถนำเฟอร์นิเจอร์ของแม่กลับไปได้และเราขอให้พนักงานยกของย้ายเฟอร์นิเจอร์ออกจากวิลล่าก็ได้”

คุณท่านโกรธมากเมื่อชี้นิ้วไปที่จาค็อบและเธอรีบวิ่งไปข้างหน้าเพื่อตบเขา โชคดีที่จาค็อบรู้ตัวทัน เขาถอยหลังไปสองสามก้าวอย่างรวดเร็ว หญิงชราจึงจัดการเขาไม่ได้

คุณท่านวิลสันตัวสั่นด้วยความโกรธเพราะทัศนคติของจาค็อบ ใบหน้าของเธอหดหู่เพราะเธอจะไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตในวิลล่าที่ใหญ่โตและหรูหราเช่นนี้ มันทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจราวกับว่ามีเข็มเจาะทะลุทุกรูขุมขนบนร่างกายของเธอ

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว

เธอทำได้เพียงจ้องมองจาค็อบ เธอกัดฟันอย่างโกรธแค้นและพูดว่า “โอเค! แกมันเป็นลูกชายที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ ! จากนี้ไปฉันกับแกจะไม่เกี่ยวข้องกันเลย! ต่อให้ฉันตาย ฉันก็ไม่ต้องการให้แกมางานศพของฉัน!”

เอเลนตอบว่า “นั่นคงจะเยี่ยมไปเลย เพราะมันจะช่วยปัญหาของเราได้อย่างมาก”

“แก…”

คุณท่านวิลสันกะแอมอย่างแรงก่อนจะหยิบบัตรธนาคารยื่นให้จาค็อบ หลังจากนั้นเธอก็ตะโกนว่า “โอนเงินให้ฉันเดี๋ยวนี้! แกควรโอนเงิน 1.21 ล้านดอลลาร์มาให้ฉันด้วยซ้ำ!”

เอเลนขมวดคิ้วก่อนจะถามว่า “ทำไมเราต้องให้ 1.21 ล้านดอลลาร์แก่คุณล่ะ? เราไม่ได้ตกลงกันเรื่อง 1.2 ล้านดอลลาร์ก่อนหน้านี้ไม่ใช่เหรอ?”

คุณท่านวิลสันตอบอย่างโกรธเคืองว่า “แกคิดว่าฉันไม่ต้องจ่ายสำหรับรถบรรทุกและคนยกของเหรอ?”

เอเลนตอบอย่างเย็นชาว่า “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน? ทำไมเราต้องจ่ายเพิ่มให้คุณเพียงเพราะคุณต้องจ้างรถบรรทุกและจ้างคนมาขนเฟอร์นิเจอร์ให้คุณ? งั้นทำไมคุณไม่ขอให้เราจ่ายค่ากระดาษชำระที่คุณใช้เช็ดก้นหลังจากที่คุณอึเมื่อเช้านี้ด้วยเลยล่ะ? คุณต้องการให้ฉันจ่ายมันด้วยไหม?