กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 823

เธอแค่หวังว่า เธอจะไม่ต้องลงเอยในห้องขังเดียวกับสองคนนี้ แต่เธอไม่คิดว่าตัวเองจะโชคร้ายขนาดนี้

ดังนั้นเธอจึงรีบตะโกนออกไปทางหน้าต่างเล็ก ๆ ของประตูเหล็กในขณะที่ผู้คุมยังอยู่ใกล้ ๆ “สหาย! เจ้าหน้าที่! ขอเปลี่ยนเป็นห้องขังอื่นแทนได้ไหม? ฉันไม่อยากอยู่ในห้องขังเดียวกับคนเหล่านี้!”

เจ้าหน้าที่ตอบว่า “คุณคิดว่าศูนย์กักกันนี้เป็นบ้านของคุณเหรอ? คุณคิดว่าคุณสามารถขอเปลี่ยนห้องได้ทุกเมื่อ ตามที่คุณต้องการใช่ไหม? หากคุณไม่อยากอยู่ในห้องขัง คุณก็ไม่ควรก่ออาชญากรรมตั้งแต่แรก ทำไมคุณถึงทำมันล่ะ?”

เอเลนรีบตอบ “ฉันได้อธิบายให้คุณฟังหลายรอบแล้ว การฉ้อโกงนั่นทำโดยลูกเขยของฉัน ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย! ถ้าจะจับไปจับเขาแทน! ได้โปรดปล่อยฉันเถอะ!”

ผู้คุมเพิกเฉยต่อเสียงร้องของเอเลนเพื่อขอความช่วยเหลือ และเขาก็พูดง่ายๆ ว่า “หยุดพูดเรื่องไร้สาระเสียทีเถอะ จากความรุนแรงของอาชญากรรมที่คุณก่อ ฉันคิดว่าคุณจะไม่สามารถออกจากห้องขังนี้ไปตลอดชีวิต!”

พูดจบเขาก็หันหลังเดินจากไปทันที

เอเลนรู้สึกว่าหัวใจของเธอค่อย ๆ หยุดเต้น เมื่อเธอมองดูผู้คุมเดินห่างออกไปเรื่อย ๆ

ในเวลานี้ เวนดี้หัวเราะเยาะก่อนจะพูดว่า “เอเลน! คุณเพิ่งย้ายเข้าไปอยู่ในวิลล่าสุดหรูที่ ธอมป์สัน เฟิร์ส และยังไม่ได้นอนที่นั่นสักคืนเลย แล้วคุณมาลงเอยในศูนย์กักกันแทนได้อย่างไรกัน? ยิ่งไปกว่านั้น ตามที่ผู้คุมพูด ดูเหมือนว่าคุณได้ก่ออาชญากรรมร้ายแรง!”

เอเลนหันกลับมามองคุณย่าและหลานสาวที่กำลังจ้องมองเธออยู่ เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเธอโชคร้ายจริง ๆ อย่างไรก็ตาม เธอสงบสติอารมณ์ลงอย่างรวดเร็ว

เธอจะกลัวอะไร? มันก็แค่หญิงชราและเด็กสาวที่เธอต้องจัดการ