กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 822

อย่างไรก็ตาม เจ้าหน้าที่บอกกับเธอว่า เนื่องจากเธอเป็นผู้ต้องสงสัยหลักในคดีข้ามชาติคดีใหญ่นี้ เธอจึงไม่ได้รับอนุญาตให้พบหรือติดต่อครอบครัวของเธอ หรือแม้แต่จ้างทนายความก่อนที่จะมีการพิจารณาคดี

ความโกรธแค้นกำลังแผดเผาอย่างรุนแรงภายในตัวเอเลน และเธอไม่สามารถระบายมันออกมาได้

หลังจากเข้าสู่กำแพงสูงของศูนย์กักกัน เจ้าหน้าที่ก็พาเอเลนเข้ากระบวนการกักขังในทันที

เป็นขั้นตอนที่ค่อนข้างซับซ้อนและยุ่งยาก ต้องถ่ายภาพของเธอและยืนยันตัวตนของเธอ จากนั้น เธอต้องถอดเสื้อผ้าและข้าวของทั้งหมดออก ก่อนจะส่งให้เจ้าหน้าที่ จากนั้นจึงสวมชุดนักโทษและนำของใช้ประจำวันที่จัดไว้ให้

หลังจากที่เอเลนเปลี่ยนชุดนักโทษ เจ้าหน้าที่ ผู้ที่พาเธอมาที่นี่ได้ออกไปแล้ว หลังจากนี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอจะต้องได้รับการจัดการโดยศูนย์กักกัน

ผู้คุมหญิงคนหนึ่งพาเธอเข้าไปในเขตเรือนจำและอธิบายไปตามระเบียบ ขณะเดินว่า “นี่คือห้องขังที่มีคนยี่สิบคน เวลาตื่นนอนคือ 06.00 น. และจะปิดไฟเวลา 22.00 น. ทุกวัน อาหารสามมื้อจะถูกจัดเตรียมไว้ให้คุณในหนึ่งวันและคุณต้องกินมันในห้องขังของคุณเอง”

จากนั้น เธอเหลือบมองเอเลนและพูดอย่างจำเจว่า “อย่างไรก็ตาม อาหารมีปริมาณตามที่ให้ ดังนั้นถ้าคุณไม่อิ่ม ต้องการอาหารเพิ่ม หรือของใช้ประจำวันเพิ่ม คุณสามารถขอให้ครอบครัวส่งเงินมาให้ภายใต้ชื่อของคุณ จากนั้นคุณสามารถใช้เงินเพื่อซื้อของในโรงอาหารด้านในได้”

“โอ้ เยี่ยมไปเลย!” เอเลนพูดอย่างยินดี “ฉันจะติดต่อครอบครัวของฉันได้เมื่อใดและอย่างไร?!”

จู่ ๆ ผู้คุมก็นึกถึงเรื่องที่เจ้าหน้าที่ตำรวจบอกกับเธอตอนส่งตัวเอเลน เธอจึงพูดอย่างเย็นชาว่า “อ้อ ฉันลืมไป ว่าคุณห้ามติดต่อกับใครก็ตามภายนอก เพราะคุณเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีอาญาคดีใหญ่ ในกรณีนี้ หากคุณไม่อิ่ม ก็ถือซะว่า มันเป็นการไดเอ็ท!”

เอเลนก้มหน้าลง เธอเศร้าหมองและสิ้นหวัง

ทันใดนั้น เธอก็จำได้ว่าคุณท่านวิลสันและเวนดี้ถูกคุมขังอยู่เช่นกัน! เธอจะเจอพวกเขาโดยบังเอิญไหม? เธอกัดริมฝีปากอย่างวิตกกังวล

ไม่นานความวิตกกังวลก็หายไป