กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 845

จาค็อบตอบอย่างเฉยเมยว่า “แคลร์ ลูกต้องเข้าใจเรื่องหนึ่ง โลกนี้ไม่ได้หมุนรอบแม่คนเดียว ครอบครัวนี้มีสี่คน แม่ของลูกและพ่อต่างก็ต้องการที่แยกทางกัน ลูกสามารถเลือกและตัดสินใจเองว่าชีวิตของลูกจะหมุนรอบแม่

แต่ลูกไม่สามารถบังคับหรือคาดหวังให้ชาร์ลีหรือพ่อไปหมุนรอบแม่ได้แล้ว! ลูกไม่คิดว่าเราควรมีชีวิตของเราเองเหรอ? เราไม่มีความต้องการใด ๆ ของตัวเราเองบ้างเลยเหรอ?”

ขณะที่เขาพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ จาค็อบรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย เขาพูดว่า “หมายความว่าพ่อไม่ควรได้รับอนุญาตให้ทำอย่างอื่น นอกจากใช้ชีวิตที่เหลือของพ่อออกไปตามหาแม่ ถ้าเราไม่หาแม่ไม่เจอล่ะ?

หมายความว่าพ่อจะไม่ได้รับอนุญาตให้ทำอะไรเพื่อตัวพ่อเองเลย ตราบใดที่หาแม่ไม่เจอใช่ไหม? นี่พ่อถูกคาดหวังให้ใช้ชีวิตที่เหลือเพื่อตามหาหาแม่เหรอ? ถ้าอย่างนั้น พ่อขอหนีออกจากบ้านดีกว่า! ทำไมพ่อถึงต้องใช้ทั้งชีวิตเพื่อทำอะไรแบบนั้นด้วย?”

แคลร์พูดไม่ออก

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าพ่อของเธอกำลังใช้ตรรกะแปลก ๆ เพื่อให้เห็นว่าการกระทำของเขานั้นสมควร แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ เพราะคำพูดของเขามีความจริงอยู่ส่วนหนึ่ง

พ่อของเธอถูกแม่กดขี่และควบคุมมานานหลายปีแล้ว แคลร์เข้าใจว่าการที่แม่ของเธอหายตัวไปอย่างกะทันหัน มันไม่เพียงแต่เป็นการบรรเทาความทุกข์ของพ่อเท่านั้น แต่เขาก็ดีใจด้วยเพราะในที่สุดเขาก็มีอิสระบ้าง

ด้วยความสิ้นหวัง แคลร์ทำได้แค่เพียงต้องยอม ในขณะที่เธอพูดว่า “หนูไม่มีข้อโต้แย้งเลย ถ้าพ่อต้องการจะไปทานอาหารกับเพื่อนเก่าของพ่อ อย่างไรก็ตาม พ่อต้องสัญญากับหนูว่าพ่อจะช่วยหนูตามหาแม่หลังจากการนัดพบนี้!”

"ได้ ได้เลย" จาค็อบตกลงทันที หลังจากนั้นเขาก็ยิ้มก่อนจะพูดว่า “ไม่ต้องกังวล พ่อจะทุ่มสุดตัวเพื่อตามหาแม่หลังจากการนัดครั้งนี้”

ในเวลานี้ ชาร์ลีกำลังออกมาจากครัวพร้อมกับไข่ดาวและเบคอนอยู่ในมือ เขาแปลกใจมากเมื่อเห็นว่าจาค็อบแต่งตัวดีมากในวันนี้ “โอ้โห พ่อ! วันนี้พ่อดูหล่อมาก!”

จาค็อบยิ้มอย่างมีความสุขก่อนจะพูดว่า “ลูกคิดยังไง? พ่อพอสู้ใครได้บ้างไหม?”