กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1088

เอเลนตะคอก “แกล้อฉันเล่นหรือเปล่า? ฉันต้องกลัวแกไหม? แกเชื่อไหมว่าลูกเขยของฉันสามารถส่งแกกลับไปขุดถ่านหินที่ภูเขากอลมินได้ เพียงแค่เขาโทรศัพท์ครั้งเดียวเท่านั้น?”

เนื่องจากจาค็อบและแคลร์ไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย เอเลนจึงไม่กลัวที่จะพูดถึงเหมืองถ่านหิน

ฮันนาห์จ้องเขม็งไปยังเอเลนด้วยสีหน้าราวกับจะกินเลือดกินเนื้อและกำลังจะพูดอะไรออกมา ขณะนั้นเอง คุณท่านวิลสันก็ได้เปิดประตูด้านหน้าของวิลล่า A04 เธอมองหน้าเอเลนซึ่งกำลังตกตะลึง แล้วคุณท่านวิลสันก็แกว่งกุญแจไปมาและยิ้มขณะที่พูด “เอเลน เมื่อกี้ แกพูดว่าอะไรนะ? แกพูดว่าจะบิดหัวออกมาให้ฉันเตะเล่นเป็นลูกบอลใช่ไหม? เร็ว ๆ เข้าสิ รีบทำเข้า”

เมื่อเอเลนเห็นว่าหญิงชราเปิดล็อคประตูหน้าวิลล่าA04ได้จริง ๆ เธอก็ตกละลึงจนพูดไม่ออกเลยทีเดียว

เป็นไปได้อย่างไร? ครอบครัววิลสันไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอกจนไม่มีที่ซุกหัวนอนแล้วหรอกหรือ? พวกเขามีปัญญาซื้อวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์สได้อย่างไร? เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาสามารถพลิกสถานการณ์ด้านโชคลาภของตัวเองกลับมาได้?

ยิ่งไปกว่านั้น คนพวกนี้ยังจะมาเป็นเพื่อนบ้านของเธออีกตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป นี่มันช่างน่ารำคาญเสียเหลือเกิน…

ขณะกำลังคิดเรื่องนี้อยู่นั้น เอเลนก็มองชาร์ลี ก่อนจะโพล่งออกมา “ชาร์ลี เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ไหนเธอบอกว่าส่งพวกมันทุกคนไปที่เหมืองถ่านหินแล้วไงล่ะ? เพื่อนเธอบอกไม่ใช่หรือว่าพวกมันจะไม่มีวันหนีไปไหนได้ไง? นี่นังฮันนาห์มันหนีมาได้อย่างไรกัน?”

ครั้งนี้ ชาร์ลีเองก็ประหลาดใจด้วยเหมือนกัน

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ก่อนจะเดินไปยังบริเวณที่ไม่มีใครอยู่เลย จากนั้นเขาก็โทรสายตรงหาอัลเบิร์ต “ทำไมหนึ่งในกลุ่มคนที่ฉันขอให้แกช่วยส่งไปเหมืองถ่านหินที่ภูเขาแบล็คไพน์เมื่อคราวที่แล้วถึงกลับมาได้ล่ะ? เกิดอะไรขึ้นที่นั่นหรือ?”

อัลเบิร์ตถามอย่างแปลกใจ “มีเรื่องแบบนั้นด้วยหรือครับ? นายท่านเวด โปรดให้เวลาผมสักครู่นะครับ ผมจะโทรเช็คสถานการณ์ดูครับ!”

สักครู่ต่อมา อัลเบิร์ตก็โทรหาชาร์ลี “นายท่านเวดครับ! มีคนซื้อเหมืองถ่านหินเล็ก ๆ ของเพื่อนผมไป และยังเสนอราคาที่สูงกว่าราคาตลาดถึงสามเท่าด้วยครับ”