กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1099

เมื่อซีคได้ยินดังนั้น เขาก็พูดอย่างตื่นเต้น “นับเป็นเกียรติของผมที่ได้ทำงานรับใช้คุณครับ นายน้อย!”

หลังจากนั้น ซีคก็รีบพูด “นายน้อยเวดครับ วันนี้ผมนำพันธุ์ไม้มามากกว่าสองร้อยชนิดเลยครับ ถ้าเราจะปลูกทุกต้นภายในวันนี้ มันจะใช้เวลานานมากเลยนะครับ ให้ผมสั่งคนงานเริ่มงานเลยไหมครับ? ประมาณการว่า เราน่าจะต้องใช้เวลาทำงานจนถึงตีห้าหรือหกโมงเช้าของวันพรุ่งนี้ครับ”

ชาร์ลีพยักหน้าแล้วพูด “โอเค ให้คนงานเริ่มงานได้เลยตอนนี้”

ซีครีบโบกมือให้ผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้าง ๆ และบอกเขาว่า “สั่งคนงานให้ลงมือเลยทันที บอกพวกลูกน้องให้ระวังด้วยนะ อย่าทำให้ต้นไม้เสียหายล่ะ โดยเฉพาะต้นเมล่อนกับผลของมัน ดูให้ดีอย่าให้ลูกเมล่อนร่วงล่ะ ถ้าพวกนายทำงานดี ฉันจะตบรางวัลเป็นซองแดงใส่เงินหนึ่งหมื่นดอลลาร์ให้พวกนายทีละคนเลย แต่ถ้างานออกมาไม่ดี และทำให้นายน้อยไม่พอใจ พวกนายก็อย่ามาโทษฉันแล้วกันที่ต้องเอาเรื่อง!”

ผู้ใต้บังคับบัญชารีบก้มหน้าก้มตาก่อนจะเดินไปหาพวกคนงานและพูดว่า “ทุกคน พวกเราต้องทำงานให้หนักและทำให้ดีด้วยนะ คุณไวท์บอกว่า หากทุกคนทำงานสำเร็จเรียบร้อยเป็นที่น่าพอใจ เขาจะให้ซองแดงใส่เงินหนึ่งหมื่นดอลลาร์กับพวกเราทุกคนเลย!”

คนงานทุกคนต่างก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินดังนั้น

ปกติแล้ว พวกเขาไม่สามารถหาเงินได้หนึ่งหมื่นดอลลาร์ต่อเดือนได้เลย แม้จะต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำก็ตาม พวกเขามักจะหาได้เพียงแค่ห้าพันดอลลาร์ต่อเดือนเท่านั้น

ขณะนี้ ตราบใดที่พวกเขาทำงานคืนนี้ให้สำเร็จลุล่วงไปได้ดี พวกเขาก็จะหาเงินได้เท่ากับเงินเดือนสองเดือนรวมกันภายในคืนเดียวเท่านั้น สำหรับพวกคนงานแล้ว นี่คือของขวัญจากสวรรค์เลยทีเดียว

ดังนั้นพวกเขาจึงรีบลงมือทำงานโดยทันที

ชาร์ลีไม่คิดจะกลับไปนอนต่อแล้ว เขาต้องการที่จะดูคนงานระหว่างที่พวกเขาลงมือปลูกต้นไม้หลากหลายชนิดบริเวณสนามด้านหน้าวิลล่าด้วยตัวเขาเอง

วิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์สมีพื้นที่สนามที่กว้างมาก ซึ่งถูกแบ่งเป็นสวนหน้าบ้านและสวนหลังบ้าน ครอบคลุมพื้นที่อย่างน้อยสี่หรือห้าเอเคอร์

ชาร์ลีสั่งให้คนงานทำงานใกล้กับฝั่งกำแพงเข้าไว้เพราะเขาจัดสรรพื้นที่หนึ่งเอเคอร์ไว้ให้คนงานใช้สำหรับปลูกผลไม้และต้นผัก หากแคลร์ภรรยาของเขาชอบมันจริง ๆ เขาก็จะสั่งคนให้จัดเตรียมเรือนกระจกสำหรับทำสวนผักให้ หลังจากนั้น เขาก็จะทำระบบควบคุมอุณหภูมิและความชื้นเอาไว้ภายในเรือนกระจกด้วย

วิธีนี้จะทำให้พวกเขาสามารถมีผลไม้และผักสด ๆ อยู่ในเรือนกระจกได้ แม้ว่าหิมะจะตกในฤดูหนาวก็ตาม

ในตอนนั้น แคล์ก็จะสามารถเก็บผลไม้และผักได้ด้วยตัวเองทุกวัน เธอจะต้องมีความสุขมาก ๆ อย่างแน่นอน

เอเลนสบถ “ไอ้เวร! ฉันจะบอกอะไรแกให้นะ จาค็อบ ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันจะไม่มีวันยอมหย่าโดยเด็ดขาด!”

หลังจากที่พูดจบ เอเลนก็หัวเราะเยือกเย็นก่อนจะหมุนตัวกลับเข้าห้องไป

จาค็อบอึดอัดและโมโหมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย เขาทำได้แค่เพียงมองชาร์ลีด้วยสีหน้าสลดแล้วพูดขึ้นว่า “นายเห็นไหม? นี่แหละนังปากปลาร้า”

ชาร์ลียิ้มเรียบ ๆ แน่นอน เขารู้ดีกว่าจาค็อบอยู่แล้วว่าเอเลนน่ะปากปลาร้า

แต่ทว่า เขาพูดออกมาดัง ๆ ไม่ได้

ดังนั้นเขาจึงถามจาค็อบ “สองสามวันมานี้ คุณพ่อได้เจอป้าฮอลล์แล้วหรือยังครับ?”

จาค็อบโบกไม้โบกมือด้วยความตกใจ “นายพูดเสียงเบา ๆ หน่อยสิ ถ้าเกิดยายปากปลาร้าได้ยินเข้าและรู้ว่าป้าฮอลล์ของนายกลับมาแล้วล่ะ? จะไม่จบเห่กันพอดีหรอกหรือ?”