กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 113

ชาร์ลีได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังมาจากด้านหลังเขา เขาเหลือบมองไปที่หน้าต่างกระจกด้วยมุมตาและพบว่าลอเรนกำลังตามหลังเขามา!

แย่แล้ว!

ถ้าลอเรนเห็นเขาที่นี่ เธอคงคิดว่าเขาเป็นประธาน เอ็มแกรนด์ กรุ๊ป แน่ ๆ!

ที่แย่กว่านั้น เธออาจเชื่อมโยงเรื่องต่าง ๆ และรู้ว่าเขาคือคุณชายของตระกูลเวด!

เรื่องมันจะยิ่งวุ่นวายแน่ ๆ!

ขณะที่ลอเรนกำลังจะตามทัน เขาก็เดินเร็วขึ้นเข้าไปในห้องทำงานของประธาน และล็อกประตูตามหลังเขาอย่างรวดเร็ว

ลอเรนไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าชายคนนี้จะเร่งความเร็วขึ้น เมื่อเธอต้องการไล่ตามเขาเขาก็อยู่ในห้องทำงานแล้ว

ลอเรนถอนหายใจด้วยความผิดหวัง และพึมพำภายใต้ลมหายใจของเธอ “มันแปลกมาก ทำไมฉันรู้สึกเหมือนว่าประธานกำลังวิ่งหนีฉันโดยตั้งใจ…”

เธอปฏิเสธที่จะยอมแพ้กับโอกาสทองเช่นนี้ เธอหายใจเข้าลึก ๆ เดินไปเคาะประตู และพูดว่า

“สวัสดีค่ะ ท่านประธานดิฉันชื่อ ลอเรน โทมัส ผู้อำนวยการฝ่ายบริหารคนใหม่ ฉันอยากจะรายงานให้คุณทราบเกี่ยวกับความคืบหน้าของแผนก”

ชาร์ลีจงใจลดเสียงลง และตอบว่า “คุณได้รายงานให้คุณดอริส ยังแล้วไม่ใช่เหรอ? บริษัทไม่อนุญาตให้พนักงานข้ามหัวหัวหน้าโดยตรงของพวกเขา คุณไม่รู้เรื่องนี้หรือ?”

“ดิฉันขอโทษค่ะ ดิฉันลืม…”

ลอเรนหวั่นไหวเล็กน้อยด้วยน้ำเสียงข่มขู่ และคิดว่า 'ท่านประธานดุจัง... เขาจะโกรธฉันไหมที่ไปเกินหน้าเกินตาของดอริสหรือเขาไม่อยากเห็นฉันด้วยซ้ำ?'

อย่างไรก็ตาม ลอเรนไม่กล้าอยู่หน้าห้องทำงานของชาร์ลีอีกต่อไป เธอจึงเดินจากไปอย่างอาย ๆ

ชาร์ลีถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของลอเรนดังขึ้นเรื่อย ๆ

เธอเกือบจะทันเขาแล้ว! มันประชั้นชิดมาก!