กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1152

เมื่อพูดจบ เขาก็ขยับขาอย่างรวดเร็วราวกับสายลม ทันใดนั้น ก็เข้าไปประชิดตัวชาร์ลี แล้วชูกำปั้น… ที่มีขนาดใหญ่กว่าถ้วยข้าวขึ้นตรงหน้าเขา!

ด้วยการฝึกฝนอย่างเข้มข้นมาเป็นเวลาหลายปี รวมทั้งการบ่มเพาะจิตใจมาตลอดชีวิต เขาใช้เลือดเนื้อและหยาดเหงื่อในการปูทางไปสู่สุดยอดกำปั้น แม้เพียงหมัดเดียวเขาก็สามารถทลายหินที่มีความหนาสองสามเมตรได้ แค่มนุษย์ธรรมดา ๆ คงใช้พลังหมัดแบบนี้ไม่ได้ และคงไม่มีชีวิตยืนยาวพอจะมาเล่าเรื่องราวเหล่านี้ด้วย

แต่สำหรับชาร์ลีแล้ว เขาได้มองเห็นผ่านแนวการต่อสู้ของชายวัยกลางคนเพียงแค่แวบเดียว

มันไม่มีอะไรเลยนอกจากการออกหมัดชก ถึงแม้กำปั้นของเขาจะแข็งปึ้ก แต่ก็ยังปล่อยหมัดออกไปอย่างไม่ระวัง เมื่อเทียบกับชาร์ลีแล้ว เขาไม่มีน้ำยาอะไรเลย นอกจากเป็นตุ๊กแกที่เกาะอยู่บนต้นไม้

ฮาเดส หลี่รู้สึกงุนงงกับความไร้สาระของตัวเองที่ไปหยามน้ำหน้าเขามากขนาดนั้น! เขาอุตส่าห์วิ่งถลาเข้าไปยืนอยู่ตรงหน้าชาร์ลีและพร้อมจะซัดหมัดใส่เขาแล้ว แต่ดูเหมือนชาร์ลีจะไม่กลัวและไม่สะทกสะท้านอะไรเลย!

นี่ยิ่งกว่าการประเมินคู่ต่อสู้ต่ำเกินไปเสียอีก

ด้วยความที่ชาร์ลีดูหยิ่งยโสมาก ฮาเดสเลยต้องการแสดงให้เห็นว่า การประเมินคู่ต่อสู้ต่ำเกินไปนั้นจะต้องรับบทเรียนอย่างไร!

การขยับกายไปข้างหน้าเพียงแค่เสี้ยววินาที ก็ทำให้เข้าไปประชิดตัวได้แล้ว จากนั้นเขาก็ฟาดกำปั้นเหล็กลงไปที่หัวของชาร์ลี!

เอมิเลียโน่ยิ้มและส่งเสียงพึมพำขึ้นมาว่า "น้องแปดช่างโชคดีเหลือเกิน ที่สามารถชนะคู่ต่อสู้ได้ง่าย ๆ ! ฉันเชื่อว่าคุณท่านเว็บบ์จะต้องมอบรางวัลให้เขาอย่างงาม!”

พี่น้องคนอื่น ๆ ต่างก็มองไปที่ฮาเดสด้วยความอิจฉา

ในสายตาของพวกเขา น้องแปดได้รับโอกาสนี้จากพี่ใหญ่ ส่วนชาร์ลี เวดคนนี้ก็ช่างโง่เขลานัก ถ้าพวกเขาลงไปต่อสู้ด้วย ก็จะฆ่าทิ้งได้แบบง่าย ๆ เหมือนกัน